De Londonse Maya Jane Coles is een stevige hipster in het dancewereldje. Met opvallende tatoeages, korte haren en felgekleurde bles en haar Japanse roots is de relatieve nieuwkomer niet enkel een frappante verschijning, maar zowel met haar eigen deephouse met het houseduo She Is Danger (dat ondermeer Massive Attack en Gorillaz mocht remixen) en met het dubstepproject Nocturnal Sunshine is ze ook een bezige bij op muzikaal vlak. Dat werk blijkt overigens te lonen, want op haar net volledig zelf uitgebrachte langspeelplaat ‘Comfort’ mocht ze ondermeer gasten als Tricky, Miss Kittin en de Zweedse Grammy ster Karin Park verwelkomen.
Deze poppy houseplaat heeft zijn titel niet gestolen: het hele album straalt geruststelling en comfort uit. Maya Janes Coles weet zo ontzettend diep te graven, dat haar muziek een heerlijk loom gevoel met zich meedraagt. Al vanaf de heerlijk dikke elektronische wolken waaruit opener ‘Comfort’ opwelt, drukt deze deephouse zwaar op de schouders. Een verslavende, wentelende tune met schuifelende hihatbeats en de mysterieuze vervormde vrouwenstem van Coles zelf volstaan om het beeld van een bed met een dikke donsdeken op te roepen waar heerlijk lang in kan geluierd worden.
De Engelse producer graaft niet uitsluitend in de diepte. Het door ondergronds pompende bassen voortgestuwde ‘Easier to Hide’ mikt met helder stappende ritmen, psychedelische gitaarlicks en sensuele zang sowieso naar hogere sferen. De grootste troef van ‘Comfort’ is dan ook het juiste gevoel oproepen met op het eerste gehoor erg eenvoudige elementen. De eenvoud van niet te veel, maar wel de goede geluiden, combinaties en bewegingen staat centraal. Keer na keer bouwt de klankspecialiste een heerlijke groove op die dansen vanzelfsprekend maakt, hoewel de neiging om te blijven zitten en luisteren ook permanent aanwezig is. Dit is muziek voor een club met niet te veel lichten, niet te veel mensen en een sfeer die tijd en ruimte doet vergeten.
Moest er toch een kleine kanttekening bij deze plaat gezet worden, Maya Jane Coles heeft het wel nogal begrepen op vrouwelijke vocale bijdragen. Lauwe teksten als “Can’t take the pressure, escape to my dreams” in een typerend hoog zwevend kader dat geveinsde sensualiteit uitstraalt, ruikt net wat te veel naar hitparades en commerciële aspiraties. Van de andere kant houdt Coles niet angstvallig vast aan de gasten die ze op dit debuut verwelkomt. De broze zang van Nadine Shah hoeft van ‘Blame’ geen intieme song te maken, integendeel. Diep stampende dubbassen, hoge echo’s en een doeltreffend gitaarriffje ter inkleuring steken hier fantastisch op tegen een droog twostep ritme, waardoor dit nummer zelfs zonder vrouwenstem tot de hoogtepunten van dit album mag gerekend worden. Ook triphopicoon Tricky met zijn groezelig rappende rhymes krijgt een nieuwe identiteit in ‘Wait for You’. De onheilspellende mystiek die rond deze artiest hangt, wordt hier getransformeerd in een track vol trots, waardoor de zijn industriële wereld plots erg menselijk wordt voorgesteld.
‘Comfort’ is een verrassend sterke plaat die strelende melodieën verzoent met de juiste danssfeer. Het valt niet enkel op hoe afgewerkt zo goed als elke track klinkt, maar ook hoe divers deze Britse dame durft te denken. Er hangt duidelijk een nieuwe fonkelster aan het firmament van deephousemuziek, eentje die hopelijk nog veel aangename momenten zal opleveren.
