In Antwerpen situeert zich een enorm vurige muzikale onderwereld, waarin talrijke groepen floreren. Uit deze groepen ontsnappen nu en dan vonkjes die later opnieuw oplichten tot nieuwe vlammetjes. Het bekendste voorbeeld is ongetwijfeld dEUS, dat geschokt werd door het vertrek van bassist Stef Kamil Carlens. Even later kwam hij echter stralend aan het firmament met Moondog Jr./Zita Swoon. Ook die laatste band ontsnapte echter niet aan dergelijke afsplitsingen. Zo maakt Tom Pintens furore met een Nederlandstalig soloproject. Eerder – in 2004 – had gitarist Bjorn Eriksson Zita Swoon al verlaten om zich volkomen te richten op zijn eigen project Maxon Blewitt. Om die laatste zal het hier gaan.
Maxon Blewitt kwam enige tijd geleden met hun derde langspeler ‘June ‘81’ op de markt en dat kan enigszins verrassend genoemd worden. Hun laatste wapenfeit dateert immers al van 2005. Eriksson had echter zijn handen vol als muzikant bij de eerder vernoemde Tom Pintens en Admiral Freebee, met een tweede project The Partchez en met het schrijven van soundtracks voor ondermeer de film ‘The Broken Circle Breakdown’.
Tevens lijkt Bjorn Eriksson zich aardig uit de naad te hebben gewerkt om een zorgvuldige opvolger voor ‘When The Moon Winks’ te bekomen. ‘June ‘81’ is bovendien geen willekeurige titel, eigenlijk is dit de as van het album. Deze worp een conceptalbum noemen gaat waarschijnlijk een brug te ver, edoch het album werd wel opgebouwd rond één overbelichte polaroid uit de betreffende maand van het betreffende jaar. Daarop is vaag een exotische jongelinge te zien die even weinig om het lijf heeft als het kale strand waarin ze haar krent plant. De foto geeft zowel een mysterieuze, dromerige als nostalgische sfeer, wat meteen ook de gevoelens zijn die de kop komen opzetten bij het beluisteren van de plaat. Voor het omzetten van deze foto naar muziek trok Eriksson – gesteund door een meute muzikanten – ten slotte naar de Ardense hoogvlakte.
Die trip leverde muziek op die soms aangenaam warm aanvoelt, ondermeer door goedgeplaatste zuiderse invloeden en zoetgevooisde vrouwenstemmen, waarbij die van zijn eega Nathalie Delcroix in het oog springt (‘Pretty Lady’). Elders is het eerder een dromerig register dat wordt opengetrokken (het van mooi gitaargetokkel, wat slide en elektronica voorziene ‘Mexicali’ en het erg lome ‘Sunny Side Down’). Verder viert nostalgische melancholie hoogtij in het uitgeklede ‘So Easy’.
In een nummer als ‘Rules And Regulations’ wordt ruimte vrijgemaakt voor vrij funky rock. ‘Sainte Marie’s Infirmary’ slaagt er dan weer in om zich door catchy zanglijnen en gitaarspel in het daglicht te plaatsen. Beide nummers weten zich – ondanks hun iets scherpere natuur – toch accuraat te nestelen tussen de meer ingetogen werkstukjes.
‘June ‘81’ kan omschreven worden als een érg doortimmerd geheel, waarin afwisselend zuiderse en dromerige invloeden doorprikt worden door een iets scherpere inbreng. Dit zorgt voor behaaglijke schakeringen op een sferische plaat. Zowel op basis van de ingeblikte muziek, als op basis van de kwaliteit, mag Maxon Blewitt’s zich dan ook met vooruitgestoken borst scharen tussen de bejubelde recente releases van Broken Glass Heroes en Birds That Change Colour.
