Best mogelijk dat Ben Jacobs zo en jongentje was dat niet kon kiezen met welk speelgoed hij bezig wou zijn en dan maar met alles tegelijk speelde. Uiteraard zonder het daarna op te ruimen. Een kind dat steevast trots 'kijk mama, mooi hé' zei wanneer hij weer eens de peperdure encyclopedie verknipt had tot een ondefinieerbaar knutselwerkje. En afgaande op deze CD is dat er – nu opererend onder de naam Max Tundra – absoluut niet op gebeterd. Gelukkig! 37 minuten lang stoeit hij hier met de meest uiteenlopende muziekjes. Waarbij de luisteraar struikelt over rondslingerende samples, beatjes, effecten, stijlverwijzingen en al dan niet verknipt en/of opgevoerd zangpartijen van zus Betty en Jacobs zelf. Een rommeltje? Allesbehalve: meteen valt op dat het hier om echte songs gaat met klassieke structuren en duidelijke melodieën die meteen blijven hangen. 'Acorns' is hier met een bizarre en uiterst dissonante – of beter: afgerammelde – zangpartij een razend grappige uitzondering op. Dat een waanzinnig gevoel voor absurde humor en bloedmooie arrangementen elkaar niet moeten uitsluiten wordt hier 12 nummers lang overvloedig bewezen. Loops – als het er al zijn – worden permanent gestart, gestopt, onregelmatig veranderd, aangevuld of gefilterd. Hierdoor krijgen de verschillende strofes van een song steeds een andere gedaante, zonder dat de muziek ook maar één keer chaotisch of hypernerveus wordt. Deze delicate balans maakt 'Lysine' tot een bloedstollend pareltje van gemanipuleerde electro-R&B en meteen ook één van de klappers van deze CD.
De combinaties die Jacobs in zijn arrangementen uitwerkt zijn dan weer van die aard dat menig rechtgeaard muziekliefhebber toch even vreemd zal opkijken. Het constant bindmiddel is electro: van het geflikker à la boordcomputers van gedateerde ruimteschepen over pruttelend en plopperend tot opgefokte en ontregelde kleuterelektronica. In combinatie met vocale folk, close harmony en unisono afgehaspelde melodieën doet dit 'Pocket' klinken als een 3-jarige, neuspeuterende Frank Zappa. De compleet uit de maat gaande piano, bas, beats en stem in 'Cabasa' geven een fraai beeld van wat Sesamstraat-jazz zou kunnen zijn. En 'Lights' verenigt met de zoetgevooisde, opgepitchte zangstem en de lichte electrobeat het lekkerste van Craig David en Antipop Consortium. Andere speelkameraadjes: sobere 'alternatieve' avant rock improvisaties, geperforeerde disco samples, garagerock, gekabbel van singer songwriters, een tegenwringende Rhodes, accordeons, trompet, sax of de tot zielig gefilterde grootsheid van plastik klinkende synthesizers. Ben Jacobs was ongetwijfeld een schat van een kind ... buitenshuis.
Meer over Max Tundra
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
