"Eens muzikant, altijd muzikant": deze stelling geldt zeker voor de Leuvense Mauk. Zijn activiteiten in de obscure Belgische wavepopband Fats Garden in de 80's werden jarenlang verruild voor het burgerlijke huisje-boompje-beestje bestaan. In het jaar 2005 slaat het creatieve virus echter weer toe en kruipt Mauk achter zijn computer, sampler, keyboards en andere gesofisticeerde apparatuur, wat resulteert in deze erg gevarieerde plaat. Muzikale grenzen worden op het zelf uitgebrachte 'A Soundtrack from the Last Few Decades' moeiteloos gesloopt.
Als een soort van hypermoderne musical bevat deze eclectische cd een wirwar van nummers die bestaat uit een samenraapsel van de meest vreemde, veelal beeldende klanken, samples, impressies en loops. Wortels in wave, elektro en disco, maar eveneens in klassieke opera en filmmuziek zijn duidelijk merkbaar. De instrumentale partijen zijn echter veelal ondergeschikt aan de zang. De weelderige, moeizaam gezongen of zelfs narratieve beeldspraak is de rode draad van deze plaat en geld als voornaamste sfeermaker. Op die manier krijgt deze cd een waarachtige musical uitstraling. Helaas is niet enkel de tekst vaak erg eenvoudig en kinderlijk speels, maar zitten ook die zanglijnen wat moeilijk verwrongen in de weelderige arrangementen. Een typisch filmische intonatie botst soms tegen de nogal vlotte instrumentale partijen die het geheel vorm geven. Koppel dat aan een imperfectie van soms erg goedkope klanken en geluiden en 'A Soundtrack from the Last Few Decades' krijgt nogal een geforceerd karakter. Van producer Phil Evans (Soulwax, 2 Many DJ's, DAAU) kon zeker meer verwacht worden, temeer omdat de erg diverse muzikale mix van deze plaat soms aardig uit de hoek komt en zich leent tot fijne bewerkingen. Zo slaat een song als 'Fugitive a Very Special Kind' de bal wél raak en presenteert een mooie samensmelting van een klassieke musicalsong (die zelfs uit 'The Sound of Music' zou kunnen afstammen) met een meer moderne elektrobeat. Samen met mooie, verknipte ritmes in de bevreemdende opener 'Poor Guy' behoudt Mauk een tijd het voordeel van de twijfel. Wanneer hij zich echter laat kennen via twee draken van covers (respectievelijk 'Papa Was a Rolling Stone' en 'Can't Get You Out of My Head') en die vervlakt met een wel erg rechttoe rechtaan beat, wat eenvoudige elektrotunes en een fluisterende stem, is het hek van de dam. Plots krijgt het geheel een wrange, gefakete nasmaak en kunnen zelfs mooie sfeermomenten als het instrumentale 'O.S.T.' niet meer beklijven. Plastic geluidjes en goedkope beats verstoren het goede opzet en beginnen vreselijk te enerveren. 'A Soundtrack from the Last Few Decades' lijkt, zelfs na meerdere luisterbeurten, een weerspiegeling van de foute wavetijden in de jaren '80 en had daar dan ook beter blijven steken.
De grens tussen kunst en kitsch is soms erg dun. Zeker wanneer getracht wordt om muzikale hokjes te doorprikken, wordt vaak met vuur gespeeld. Op 'A Soundtrack from the Last Few Decades' verbrandt Mauk zijn handen. Enkele erg fijne en originele stukjes ten spijt, gaat deze plaat onder in een cocktail van goedkope en verouderde klanken, tekstuele armoede en geforceerd geknutsel. Het eindresultaat, dat zich als een beperkte digitale musical opdringt, kan daardoor geheel niet overtuigen.
Meer over Mauk
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
