Het is duidelijk wat druk geweest voor de leden van het Massilia Sound System. 'Òai e Libertat', de opvolger van 'Occitanista' uit 2002 liet niet minder dan vijf jaar op zich wachten. Ondertussen was er voor de fans allen het live-album 'Massilia Fait Tourner'. In 2007 verscheen er dan toch een tiende plaat van de band die ondertussen al meer dan twintig jaar meegaat. Dit betekent in het geval van Massilia Sound System twee decennia opkomen voor de Occitaanse taal en cultuur met teksten in het Frans en het Occitaans die even grappig als kritisch zijn.
Het verdedigen van Marseille en omgeving gebeurt nog steeds op een open en feestelijke manier. Toch blijft de muziek ook nu weer meer dan een auditieve reclamebrochure van het lokale bureau voor toerisme. De combinatie van reggae, dancehall en raggamuffin, versneden wordt met hiphop, rock en volksmuziek, heeft naast het ambianceaspect ook muzikale ambities. De distortion op de elektrische gitaar en de scratches die de typische elektronica, backbeats en orgelklanken vervoegen zijn immers geen curiosum, maar vormen een essentieel bestanddeel van de sound. Bovendien wordt de muziek gekruid met ritmische souplesse, een soms gedetailleerd uitgewerkt geluid, contrasterende stemkleuren (ze zijn er weer allemaal) en vooral songs die meer willen zijn dan een eenvoudigweg doorlopende groove of riff. Niet dat de ambities op dit laatste terrein heel ver gaan, maar ze garanderen wel dat Massilia Sound System het amusante met het muzikale kan combineren.
Hoewel 'Òai e Libertat' bij momenten wat soberder klinkt dan voorloper 'Occitanista', maakt ook de recentste plaat duidelijk dat de band niet voor één geluid te vangen is. Waar opener 'Massilia Fai Avas' strak en elektronisch klinkt, krijgt 'De Longue' een funky gitaartje mee. Een meer melodische bas zorgt voor een dubby accentje en hier en daar krijgt zonnige en zelfs luie slenterreggae vrij spel. Door het gevarieerde gitaargebruik (funky akkoorden, akoestische riedels, rockend of in de typische reggae afterbeat) weet 'Òai e Libertat' voor de hele duur te boeien, ook voor luisteraars die de Jamaïcaanse muziek minder genegen zijn.
Op enkele tracks gaan de heren nog een stapje verder en worden invloeden wat explicieter uitgebuit. 'Rendez-Vous à Marseille' drijft op een bluesschema en krijgt een bijpassende gitaarpartij mee, zowel ritmisch als melodisch. Ronduit heerlijk is 'Lo Micrò es Rompu' met de holle harmonieën en de eenvoudige melodielijnen van de Zuid-Franse volksmuziek. De kans dat de groep met dit nummer hele festivalweiden aan het volksdansen krijgt, is niet denkbeeldig. Zeker niet met de wetenschap dat ze het reeds eerder gepresteerd hebben met andere songs. Het schattigste nummer op het album is ongetwijfeld de titelsong, een waggelende kaboutermars, inclusief kermisorgel en hoemparitmiek.
Wie wat vertrouwd is met het werk van Massilia Sound System zal met 'Òai e Libertat' geen nieuwe inzichten verwerven. De muzikaliteit en de catchy songs mogen luisteraars dan niet wijzer maken, minder gelukkig zullen ze er ook niet op worden. En dus brengt de groep wat ze maximaal te bieden heeft: amusement van een hoog niveau.
Meer over Massilia Sound System
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
