Een paar jaar geleden weerklonken er plots verrassende geluiden vanuit de Antwerpse ondergrond. Het Maskesmachine was zich een weg naar de oppervlakte aan het boren en de wereld zou het geweten hebben. Met theatrale, vliegensvlugge en polyritmische keukenliedjes verleidden de toen nog "vier maskes en ne gast" elk publiek. De uitstekende ep 'Plaktang' liet niet lang op zich wachten, maar daarna werd het plots stil. En alle dieren in het bos vroegen zich af waar het Maskesmachine gebleven was. Tot ineens uit het niets een volledig album, 'Ge Kun Et' opdook en het bleek dat het Maskesmachine – hoewel met nog maar drie maskes – nooit echt weg was geweest.
Maskesmachine doet op 'Ge Kun Et' nog steeds waar het goed in is: compleet op niets slaande polyfone, postmoderne Van Ostaijense rijmelarijen op haperende progfolkmuziek zetten. Opvallend daarbij zijn de haperende ritmes in muziek en zang: Maskesmachine maakt het de luisteraar niet te gemakkelijk en dat is maar goed ook. Tussendoor kleuren foute horrorsynths en een rits sympathieke snaarinstrumenten de klank in. Op een nummer als 'Dancing Deer' resulteert dat in een hoog folkgehalte: rustige strijkers en een trompetje van John Birdsong. In 'Attack Atab' gaat Maskesmachine dan weer op zoek naar een midden tussen kerstlied, een balkanmelodietje en lofi electro, daarbij voortgestuwd door het percussieve contrabasspel van Dajo De Cauter. Het nummer loopt over in een pingpongende meerstemmige zang, om daarna met een hoekige, funky beat open te knallen: "amai men botte / een gat is een gat." 'T-shirt' gaat voor een licht van de pot gerukt Laïsgevoel door een volksliedachtig basisthema met catchy lagere schoolteksten als "bang bang baby, sleep sleep baby."
Maskesmachine is een soort inheemse variant van CocoRosie, met hier en daar nog wat hoeken af. Meerstemmig gezongen teksten die tegelijkertijd absurd en vertrouwd aandoen botsen op muziek die zowel volks als avantgardistisch klinkt. 'Ge Kun Et' is een heel drukke plaat waarop Maskesmachine veel verder en breder gaat dan op de 'Plaktang' ep. Toch is het af en toe moeilijk om voorbij het nogal sterk aanwezige gimmickgehalte te kijken. Maskesmachine bouwt soms heel interessante klankdecors op, maar sloopt die weer even graag tot puin. Toch laat afsluitend nummer 'Nooit de moed opgeven' zien dat Maskesmachine wel degelijk is wat het zelf beweert: "Beter dan ne pitta / schoner dan de Schelde / dichterbij dan uwe GB."
Meer over Maskesmachine
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
