Dat zowel de flopfilm 'Days of Thunder' als de 80's hitfreak Feargal Sharkey plots de diva Maria McKee bij het grote publiek introduceerde dankzij respectievelijk haar melige singles 'Show Me Heaven' en 'A Good Heart', leidt geen twijfel. Toch heeft de dame, die al zo'n dikke vijftien jaar plaatjes uitbrengt, veel meer noten op haar zang. Rondzwervingen van pop naar r&b, folk- en artrock tot zelfs neo-psychedelica hebben niet meteen gezorgd voor een solide fanbasis, maar met 'Peddlin' Dreams' mag daar gerust verandering in komen. Na een kleine tien jaar onopvallend ploeteren, keert de dame terug naar haar meer sterke muzikale kant. Roots-, country- en rockinvloeden zijn meer dan ooit van de partij maar zitten op zo'n mooi subtiele manier in mekaar verweven, dat van een ééndagsvlieg duidelijk geen sprake kan zijn.
Een melancholische geest en een plattelandsgevoel strijden om ter sterkst om de vreemde sfeer op 'Peddlin' Dreams' te kaderen. De emotioneel rijke, glijdende en vibrerende stem van deze fitte veertiger glittert in een kader van akoestische of slidende gitaar, schuifelend drumwerk en bij uitzondering een streling over de piano of wat verre blazertonen. Samen met echtgenoot / bassist en mede songschrijver Jim weet ze zichzelf goed te kaderen. Hoogtepunten als de in een melancholische countryblues ondergedompelde titeltrack of de enigszins dronken, door piano gedreven Neil Youngcover 'Barstool Blues' worden fraai afgewisseld met meer introverte bijdragen waarbij McKee dromerig wegmijmert ('My One Trule Love'). Zo omvat deze plaat een voortdurende afwisseling tussen folky liedjes en klassieke countryrock. Sterk inhoudelijke, mee neuriebare songs als 'People in the Way' of het kermisachtige 'Everyone's Got a Story' komen het sterkst uit de verf, maar ook op de inhoudelijk meer sobere nummers vertedert deze zangeres haar luisterpubliek. Door regelmatig de emotionele snaar te beroeren en uit te halen naar krachtigere, eenzame toonhoogtes, toont de dame zich in een vocale topvorm en krijgt deze plaat soms zelfs een schilderende musical uitstraling. Leuk buitenbeentje is het meer luchtige en poppy 'The Horse Life' dat dankzij een wederom rijke opvulling met de gitaar toch niet faalt in haar muzikale kwaliteit. Ook met de afsluiter, een typische jaren '50 ballroomblues, mocht de grillige McKee duidelijk haar vrije gang nog even gaan. Net door die opgewekte zijsprongen valt het zo mooi op dat 'Peddlin' Dreams' een pracht van een gevoelsplaat is.
Hoewel meer volwassen en donkere country niet meteen in de gunst ligt van een breed luisterpubliek, siert deze cd in zijn fijne afwisseling. Zo hoeft de zakdoek om de tranen af te vegen niet altijd in de hand gehouden te worden. Verder staat er niet één slecht nummer op. Het balanceren op het slijmerige af dankzij langzaam uitschuivende gitaarsolo's, wordt bij deze, mede dankzij een pracht van een stem, gerust getolereerd.
Meer over Maria McKee
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
