Fjellström heeft een hogere opleiding klassieke muziek genoten en schrijft dus al zijn composities zelf: geen samples op deze 'Gebrauchsmusik', enkel pure, onversneden Fjellström. De muziek bestaat uit klassieke composities die met allerhande elektronica worden verstoord, vervormd of versterkt. Maar Fjellström doet weinig nieuws of baanbrekends op dit album. De combinatie klassiek met elektronica wordt door velen gebruikt, wat resulteert in het genre 'hedendaags klassiek', een benaming waar weinigen gelukkig mee zijn. Fjellströms thematische muzikale benadering is daarentegen wel iets nieuws: met titels als 'War Music, First Perspective' of 'Art Music' levert dit album muziek bij onderwerpen als reanimatie, oorlog, de dood, sprookjes en festiviteiten. Ook kan hij aan elk thema een verhaal uit klanken en muziek ophangen.
Opener 'Reanimation Music' doet zijn naam weinig eer aan. De track bevat wel enkele hijgende geluiden, maar voor de rest heeft dit eerder met het omgekeerde te maken. Fjellström lijkt de track te gebruiken om de luisteraar naar zijn macabere wereld te brengen met vervormd gezang en gefluister. De titel 'War Music, 1st Perspective' doet al evenmin de hoop heropleven. De track evolueert tot pure hyperkinesie met botsende geluiden en kabels die onrustig dengelen. Dezelfde onrust straalt ook af van 'Dance Music, 1st Perspective', dat grotendeels met dezelfde klanken aan de slag gaat.
In 'Fairytale Music, 1st Perspective' laat Fjellström zijn klassieke scholing de boventoon voeren op de elektronica, waar dat in de vorige nummers beperkt bleef. Een zware, vervormde stem leidt de luisteraar een donkere wereld binnen. Fjellström maakt van deze track een echt luisterspel dat enkel door aandachtig te luisteren zijn schoonheid openstelt. 'Death Music, 1st Perspective' sluit mooi aan op dit luisterspel. Doodstrompetten, paardengeklop en het gebrul van vliegtuigmotoren sterven af en duiken vanuit de verte weer op. Het lijkt Fjellströms eigentijdse versie wel van klassieke composities die de sfeer van het slagveld beschreven. Met 'War Music, 2nd Perspective' is Fjellström de onderzeeër of de jungle ingedoken. Een claustrofobisch gesis stuwt de luisteraar tot het langzaam verstilt en bij de donkere orgelklanken van 'Festivity Music' blijft hangen. De sfeer doet denken aan oude Dracula-films en het lijkt er op dat gewone stervelingen hier weinig reden tot feesten hebben. 'War Music, 3rd Perspective' moet niet onderdoen wat betreft de claustrofobische, paniekerige sfeer. Opgejaagd getik bepaalt de maat, af toe versterkt door een stevige bas.
Het lijkt alsof Marcus Fjellström met 'Gebrauchsmusik' een echt, onvervalst luisterspel heeft afgeleverd. In die zin is de titel van zijn tweede album ook ironisch op te vatten. Dit is onmogelijk als achtergrondmuziek te beluisteren en te waarderen. De tracks zijn steeds rond een thema opgebouwd en zoals een schrijver dat doet met taal in een boek, gaat Fjellström hier te werk met klanken om een eigen verhaal op te bouwen. Vaak neigt hij daarbij wat naar het abstracte en het macabere, iets wat hem doet vergelijken met het recente werk van Xela en Svarte Greiner op zusterlabel Type. Maar als Fjellström de sfeer en het thema concreet kan maken door de vluchtigheid van klanken, wordt hij uniek. 'Gebrauchsmusik' is geen album om elke avond op te leggen, maar het is wel een aanrader voor mensen die zich eens willen onderdompelen in een andere wereld. Een album van Fjellström is altijd een beetje reizen...
Meer over Marcus Fjellström
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
