Een album uitbrengen betekent niet dat je jezélf moet uitgeven. Dit bewijst althans het debuut van deze Marconi Union. Het CD boekje leert je niets. In de anonimiteit gehuld blijven lijkt ons reuzefijn! , zo moeten deze jongens gedacht hebben. Toch blijft het wat onduidelijk waarom ze zo weinig over zichzelf willen publiceren, noch over de instrumenten die ze gebruiken, noch over eventuele gastmuzikanten. Enig speurwerk maakt duidelijk dat de Marconi Union in feite een duo is uit Manchester.
'Under Wires and Searchlights' is een zorgvuldige verzameling van acht nummers gekenmerkt door een nadrukkelijke klank van zacht vloeiende elektronische scapes waar zuinig akoestisch drum- en gitaarwerk bij komen kijken. Deze twee muzikanten hebben gevoel voor melodie. Hun nummers dreigen niet te vervallen in een onsamenhangend spel van etherische geluiden. 'Border Crossing' bijvoorbeeld is een meeslepende track, een langzaam en dromerig geheel waar een akoestische gitaarlijn boven op warme elektrische pianoklanken wordt gelegd. Zo wordt er een eerder eenvoudige maar mooie dialoog gecreeërd tussen deze twee instrumenten.. Het blijft echter met de twee voeten op de grond. Ook op 'The Contact' en 'The Currer Bell Version' zoekt de Marconi Union het in dezelfde richting. Een postrock instrumentarium (knoppen, gitaar, drums) dat als een organisch geheel vooruit kabbelt zonder al te veel verassingen. Er zijn in hun muziek kenmerken terug te vinden van verschillende genres. Voor alle nummers tasten deze heren wel in hetzelfde register van klanken, maar bijvoorbeeld in 'Shadows (Parts One and Two)' valt hun spel misschien beter te omschrijven als een combinatie van ambient en elementen uit de jazz. Op andere momenten neigt het eerder naar dub ('Under Wires and Searchlights') of maken ze gewoonweg ambient pur sang ('Glace Bay (Part One and Two)'). Op zich beschouwd is dit zeker geen onaardig album, maar het is niet altijd even vindingrijk. Het is een atmosferische omgevingsmuziek die zijn weerklank reeds vond bij bijvoorbeeld To Rococo Rot of Boards of Canada. Hier en daar laten ze zich ook even gaan en verliezen de tijd uit het oog. Een mens vraagt zich af waarom een nummer negen minuten moet duren als alles in vijf minuten al gezegd is? Kortom, met dit debuut kan de Marconi Union aanvankelijk de oren wel boeien, maar om de aandacht er bij te houden, hadden iets meer durf en een bredere klank wel van pas gekomen. 'Under Wires and Searchlights' is een kennismaking met een band die wanneer ze hun sterkten iets meer laten spreken en wat groeien in hun muziek, zeer sterk voor de dag kan komen.
Meer over Marconi Union
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
