Marc Ribot is een dubbelzinnig figuur. Hij speelt in experimentele groepen zoals het rockensemble Ceramic Dog, kamerensembles als John Zorn's Bar Kokhba (waarmee hij binnenkort Jazz Middelheim aandoet) en tussendoor doet hij commerciële gastoptredens zoals tijdens het optreden van Trixie Whitley vorig jaar op Gent Jazz. Wat is dan de ware gedaante van deze gitarist, die door aanhangers van talloze muziekcircuits op handen wordt gedragen? 'Silent Movies' biedt in ieder geval geen echt antwoord. Men hoort Ribot hier een album lang in verrassend intieme nummers, waarin de gitarist dikwijls het akoestische effect opzoekt - distortions en soortgelijke opgeblazen gitaareffecten blijven kortom grotendeels achterwege. 'Silent Movies' geeft vooral blijk van Ribots virtuoze talent, naast zijn oor voor heerlijke melodieën.
Een stramien dat dikwijls terugkeert, is dat Ribot een zich herhalende lijn neemt, waarboven hij een ander lyrisch gegeven plaatst. Aangezien het album volledig zonder overdubs tot stand is gekomen, geeft deze structuur blijk van een enorme gitaarmetier. De tracks zijn echter duidelijk bedoeld als soundtrack, en wat hun meerwaarde is op cd is staat ter discussie. De melodieën zijn immers niet in die mate verfrissend dat ze het album naar een hoger plan tillen en wie geen bijzondere affiniteit heeft met de gitaarklank, dreigt soms in te dommelen. Nochtans komt Ribot in nummers als 'Flicker' aardig aanzetten met een plots idee, maar dergelijke gegevens buit Ribot vervolgens niet uit. Voor de diversiteit bracht Ribot ook Keefus Ciancia mee naar de studio van Pi Recordings, diegene die voor de soundscapes zorgt. Ook deze zorgen echter niet voor een speciaal effect, omdat ze in de verte onder de gitaar worden geplaatst en eigenlijk nauwelijks interageren met de gitaarpartij.
'Silent Movies' zal dus weinigen kunnen plezieren, want de trage ritmiek en de weinige variëteit zorgen voor een eentonige plaat. Ribot is inventief op kleine schaal, waardoor diegenen die aandachtig luisteren zeker waar voor hun geld krijgen. De inspanningen die de luisteraar moet doen om er uit te halen wat er in zit, zijn echter niet evenredig met de intellectuele beloning.
