Contrabassist Marc Johnson heeft voor zijn nieuwe plaat 'Shades of Jade' voor een op papier indrukwekkende omkadering gezorgd: Joe Lovano op tenorsax, John Scofield op gitaar en Eliane Elias op piano. Johnson is gekend omwille van zijn werk bij jazzmonument Bill Evans en zijn kwartet met gitaristen Bill Frisell en John Scofield. De stukken op 'Shades of Jade', geschreven door Johnson en Eliane Elias, zijn allemaal ingetogen, gebalanceerde composities waarin spaarzaam met noten wordt omgesprongen, een plaat die een label als ECM waardig is.
De opener 'Ton sur Ton' is een coole blues die begint vanuit een zingende baslijn en een rustig borstelende drum. Gitaar en tenorsax vallen dan samen in met een melodie die recht voor zijn raap wordt gespeeld: geen hoekjes, gewoon met de juiste intonatie en dynamiek de melodie ten volle tot zijn recht laten komen. Dan valt Elias in met een heldere, lyrische pianosolo zonder akkoordbegeleiding, ondersteund door een rustige swing. Drummer Joey Baron accentueert de climaxjes van Elias met subtiele roffeltjes een extra dynamiek te geven. Een gedempte, delicate solo van Lovano gaat het thema vooraf dat dit keer mee wordt gespeeld door de piano.
De titeltrack 'Shades of Jade' kan tellen qua sfeerschepping, maar heeft net iets te weinig inhoud en variatie om het hele nummer te blijven boeien. Lange, zangerige gitaarnoten zweven, aangevuld met zachtjes wenende saxtonen, doorheen de lucht die bezwangerd wordt door donkere, gestreken basnoten of een repetitief pianopatroon dat luchtig doorheen de herfstige soundscape dwarrelt. Lovano laat zijn meest emotionele kant zien en vertelt een verhaal dat ondanks zijn kaalheid toch een diepe, introspectieve draagkracht heeft. Het nummer blijft echter duren. De begeleiding verandert, op enkele kleurnuances of frivoliteitjes na, de volle acht minuten nagenoeg niet. Als de sax dan verlegen wegkruipt in de begeleiding en na verloop van tijd zelfs wegdeemstert, is de verveling niet ver weg.
'Blue Nefertiti' van pianogod Thelonius Monk zorgt voor een aangename afwisseling. Het nummer is minder sloom en brengt wat meer pit in het album. Scofield, die elders op de plaat minder prominent aanwezig is, geeft hier een kleurrijke, bijna funky gitaarsolo die ad rem wordt beantwoord door Eliane Elias. De meesterrol is ook hier voor Baron. Hij swingt als een krolse kat en strooit lustig met fill ins of tegenaccenten. Johnson laat zien waarom hij topklasse is: zijn volle klank is precies en zijn fraseringen zitten vol ritmische fantasietjes die nooit de beoogde traditionele swing in de weg gaan staan.
'Shades of Jade' is een erg mooie, weemoedige plaat, maar heeft soms te lijden onder teveel sfeerschepping en de lange duur van sommige nummers. De muzikanten spelen geweldig samen wat vaak resulteert in een mooi kleurenpalet. De melodieën zijn evenwichtig, gebalanceerd en liggen gemakkelijk in het oor.
Meer over Marc Johnson
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
