Na lange omzwervingen aan de zijde van Peter Gabriel, Sting, Simple Minds, Bee Gees, Dire Straits, Joni Mitchell en vele anderen, vond Manu Katché begin jaren '90 zijn definitieve habitat. Zijn debuut als jazz-drummer kwam niet geheel onverwacht, maar dat niemand minder dan saxofonist Jan Garbarek (al ruim 30 jaar een icoon van de ijle jazz waar het label ECM vaak mee vereenzelvigd wordt) hem in de armen zou sluiten, was voor velen een grote verrassing. In 2004 ontpopte Manu Katché zich bovendien tot componist van fraaie thema's, hetgeen zijn eerste album als bandleider, 'Neighbourhood', deed verkopen als zoete broodjes. Naast Garbarek leende overigens ook gekend trompettist Tomasz Stanko zijn unieke sound aan het album, met opzienbarend resultaat.
Met telkens tussenpozen van drie jaar, brengt Manu Katché sedertdien een album uit bij ECM. Wie de optelsom maakt, stelt vast dat 'Third Round' (zoals de titel al aangeeft) de derde rondleiding is binnen Katché's jazzy universum. Het is spijtig meteen te moeten vaststellen dat er sedert 'Playground' niet veel meer veranderd is aan de stijl. Katché tekent voor melancholische, mooie composities die de muzikanten met zichtbaar gemak bijkleuren. Waar 'Neighbourhood' echter kon uitpakken met Stanko en Garbarek als solisten en Katché voor 'Playground' opkomend talent Mathias Eick wist te strikken op trompet, is de bezetting deze keer iets magerder. Het kwartet kreeg een volledig nieuwe invulling, met vooral onbekende namen op de affiche.
Onbekend is onbemind natuurlijk, maar het is een veeg teken dat de muziek ondanks de nieuwe input nog steeds hetzelfde klinkt. Bassist Pino Palladino heeft net als Manu Katché een verleden bij illustere aanbedenen zoals Eric Clapton en Paul Simon, maar extra schwung levert die rock-achtergrond niet op. De muziek blijft zoetjes kabbelen; gezellig, maar intussen uitgehold door het succes van de voorgaande albums. Om te breken met het inmiddels gekende stramien, voegt Katché gitarist Jacob Young (geen onbekende voor ECM-liefhebbers) en vocaliste Kami Lyle een sporadische keer toe aan de gelederen. Ook hun bijdrages beperken zich echter tot gestandaardiseerde solo's waar het vakmanschap van af druipt, maar de bezieling soms ver heen lijkt.
Nochtans zal ook 'Third Round' weer vele harten sneller doen slaan. Toegankelijker dan dit kan jazz immers niet worden, en toegegeven, Manu Katché heeft wel degelijk gevoel voor melodie. De improvisaties zijn daarenboven transparant en niet overdadig, wat een ongeoefend oor gemakkelijk kan verleiden. Bovendien hebben de muzikanten voldoende bagage om het al te evidente te mijden en er toch iets van te maken. 'Third Round' is een sympathieke opvolger van zijn voorgangers en tapt volledig uit hetzelfde vaatje, maar het wordt stilaan tijd dat Manu Katché de inspiratie elders zoekt. Hoewel smaakvol uitgevoerd, kan een mens niet eeuwig ontroerd blijven door nog maar eens hetzelfde liedje...
Meer over Manu Katché
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
