Geen paniek als de naam Manou Gallo geen belletje doet rinkelen: als vaste bassiste bij de groep Zap Mama kan ze allicht op meer bekendheid rekenen. Marie Daulne merkte deze rasmuzikante uit Ivoorkust (momenteel woonachtig te Brussel) reeds vroeg op omwille van haar aparte ritmische interpretaties en capaciteiten. Doorheen haar muzikale carriere heeft Gallo geleerd verschillende culturele impressies tot zich te nemen en op haar eigen manier te interpreteren. Dit laatste is, samen met een wortelbasis in de traditionele Afrikaanse cultuur, zowat de rode draad doorheen 'Manou Gallo', de dame haar tweede soloplaat.
Deze erg zomerse cd bevat immers een heerlijke mish-mash van soul, funk en etnische dansmuziek, waarbij de klemtoon ligt op Afrikaanse instrumenten. Geen wonder dat een heerlijk warm zomerzonnetje om de hoek komt kijken bij het beluisteren van de plaat. Een mooie combinatie van door elkaar slingerende percussieritmen hoekig drumwerk en vooral erg vingervlugge, funky baslijnen (waarmee Gallo zich een plaatsje naast Flea van de Chili Peppers of Les Claypool van Primus toeeigent) neigt tot voortdurend heupwiegen. Tegelijkertijd siert de Ivooriaanse met medewerking van enkele bevriende backingzangeressen de plaat op met heerlijk zalvende, traditionele zangpartijen. De ene keer swingt het geheel mooi de pan uit, de andere keer klinkt het allemaal heerlijk zwoel en sensueel. Zo ademt het akoestische, van strijkers voorziene 'Homage' de lome sfeer uit van een broeierige namiddag in een woestijnoase. In 'Chanter l'Amour' zorgen een toefluisterende zang en een zacht schuifelend ritme voor een liefdevol, intiem gevoel. Het liefdesaspect keert trouwens wel meer terug in deze muziek, die een voortdurende 'admiration de la nature' inhoudt. Ondanks deze vrij authentieke culturele ingesteldheid, weet Manou Gallo traditioneel en modern toch mooi te verzoenen. Zo is het vreemde 'Woyaklolo' dankzij medewerking van de Franstalige rapper Balo en een snel, zuid-amerikaans gitaartje een erg zomerse hiphoptrack waarin digitale effectjes, door elkaar zwevende zangpartijen en afgebroken tegenritmen een duizelingwekkend geheel vormen. Meteen na dit blitse schouwspel nemen traditionele drums en gezangen de luisteraar plots weer mee richting Afrika. In elk geval mag duidelijk blijken dat Manou Gallo uit vele culturele vaatjes tapt en zowel een erg ritmische als leuk melodische inhoud nastreeft.
'Manou Gallo' is een plaat die blijk geeft van een ruime blik op de wereld. Een voortdurende afwisseling en het spelen met ritmische patronen meet de cd een erg boeiend karakter aan. Door traditionele invloeden en moderne impressies door elkaar te weven en op een mooie manier met elkaar te verzoenen, maakt deze dame het mogelijk een erg ruim publiek aan te spreken en doet ze reikhalzend uitkijken naar een warm zomerzonnetje.
Meer over Manou Gallo
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
