Rob Mazureks' muzikale output begint serieuze schizofrene trekjes te vertonen. Mazurek is samen met drummer Chad Taylor het brein achter de postrockjazz van het productieve Chicago Underground Duo (bij gelegenheid uitgebreid tot trio, kwartet, kwintet, orkest), brengt sololaptopwerk uit op het Oostenrijkse Megolabel en heeft een improvtrio (Tigersmilk) met Dylan van der Schyff en Jason Roebke. Daarnaast duikt hij ook op als gastmuzikant in allerlei formaties zoals Tortoise, Stereolab en Godspeed You! Black Emperor. En nu komt de man met dit nogal gestoord maar zeer intrigerend project op de proppen. In Mandarin Movie bedient Mazurek zich nog wel van zijn trompet, maar ontfermt zich toch vooral over de elektronica en laat zich omringen door een aantal muzikanten die zowel in de avantgarde, jazz, postrock als elektronica hun sporen al verdiend hebben. Het resultaat is een gevarieerde mix geworden van nerveuze progrock, experimentele elektronica en ruige fusionjazz. Vooral gitarist Alan Licht (Text Of Light) maakt indruk en tilt de composities een eind hogerop door deze te kruiden met vaak zwaar vervormde en dissonante gitaarklanken en een onconventionele speeltechniek.
Opener 'Orange' is duistere fusionjazz met wringende drumritmes en nerveus overstuurd gitaarwerk. 'The Green Giraffe' start met een combinatie van subtiel geprogrammeerde drums en een rustgevende blazersectie. Het nummer neemt echter een bocht van 180 graden wanneer een metalgitaarriff en een strak rockdrumritme het tempo de hoogte injagen. Dit soort sci-fi-metaljazz had net zo goed op een plaat van Bill Laswells' Praxis kunnen staan. In 'Black Goat' wordt een geluidsbrij van o.a. zwaar vervormde gitaarklanken, drumgeroffel en vette spatten elektronische noise plots weggeblazen door een messcherpe meeslepende gitaarriff. De drums hakken er perfect op in en dit alles wordt gedragen door een zalig subtiel basgeluid. Deze riff had gerust een hele tijd mogen doorgaan maar dit hoogtepunt duurt helaas slechts twee minuten. 'The Ghost Ship is Sinking' is met zijn lange door de blazers aangehouden noten en spaarse elektronica-, cimbaal- en gitaarklanken een welgekome afwisseling tegenover de andere overvol gepropte nummers van deze cd. Luister maar eens naar 'A Very Modern Camera': nogal bombastische overstuurde progrock met agressief schetterende koperblazers, strakke ritmes en vettige bassen. De resterende geluidskieren zijn dan ook nog eens opgevuld met lagen elektronica.
De laatste loodjes wegen het zwaarst moet Mazurek gedacht hebben. De afsluitende track 'The Highest Building In The World' is een lange, verschroeiende dreun van bakken Merzbow- of Pita-achtige elektronicanoise die uitgekapt wordt over een traag modulerende ondertoon. Gaandeweg deemstert de scherpere digitale klank weg en doemt de noisegitaar van Licht op. In deze desolate dronemix weerklinken roffelende drums, overstuurde gitaarklanken en -feedback, blazers en maffe elektronica. Fans van Vibracathedral en Matthew Bower (Sunroof!, Total, Skullflower) slikken dit soort zware maar sublieme kost met plezier door. Dit is ideaal om ongewenst gezelschap het huis uit te krijgen... maar die zijn misschien al gaan lopen na de eerste track?
