Het gaat de laatste jaren weer de goede kant op met bands van de Britse eilanden. In plaats van klakkeloze kopieën te zijn van groepen die Albion destijds groot maakten in de internationale metalwereld, duiken nu steeds vaker groepen op die met oude invloeden iets geheel nieuws doen, of er toch een fikse draai aan geven. Ook Malevolence lapt dit trucje: ze gebruiken klassieke ingrediënten maar vermengen die tot een lekker, ouderwets hard beukende schijf.
Eens opener 'In the Face of Death' aftrapt, is het feestje begonnen: lekker smeuïge metalcore met de nodige ballen, een kleine geut melodie en vooral agressief blaffende vocalen maakt het mooie weer. Op zich totaal geen nieuwe kijk op de wereld, maar voor een of andere vreemde reden slaagt Malevolence waar vele anderen falen. Deze jongens laten het hart sneller slaan, laten de adrenaline vloeien en geven een luisteraar het idee alsof er dringend met de vuisten ergens op moet worden geklopt. Dat feestje gaat vrolijk verder met 'Condemned to Misery', alweer zo'n heerlijke lap agro-metaal dat geen pretenties heeft maar tegelijkertijd zo verdraaid lekker kan smaken.
Malevolence verliest gelukkig nergens kracht door te melodieus te willen doen, laat staan plotseling 'emotioneel geladen' cleane zang er tussen te proppen. De frontman wisselt wel af met een iets rauwere cleane zang die geregeld doet denken aan de strot van Phil Anselmo van Pantera. Eenzelfde succulente rasp die toch niet overkomt als een fletse kopie, het is een sterk pluspunt. Toegegeven, uiteindelijk beginnen de songs een beetje in elkaars verlengde te liggen, maar het adrenalinepeil ligt zo hoog dat het eigenlijk niet echt uitmaakt.
'Reign of Suffering' is een onverwachte kaakslag van een schijf die wars van alle pretentie beukt als de beesten. Het is lekker hard en blijft dat ook, het is onsubtiel en schuurt waar nodig en biedt een energiestoot die iemand elke dag kan doen overleven. Sterke verrassing!
