Van de low profile sportswear van ‘Cessa Kié la Vérité’ naar het leer en de jeans van ‘Toutè Kalé’: de cd-covers van de Magic System releases laten mooi zien dat de groep niet meer de vier onbekenden uit Abijan, Ivoorkust zijn, zoals ze acht jaar geleden begonnen. ‘Toutè Kalé’ is dan ook al de zesde studioplaat van deze voorvechters van de zouglou: populaire dansmuziek uit Ivoorkust. Wat ooit begon als systeemkritische muziek, is op deze recentste studioplaat van Magic System meer en meer de spreekbuis geworden van sfeernonsens of maatschappelijke gemeenplaatsen. Echte diepgang of ironie is er hier in de teksten van Magic System niet te bespeuren.
Parallel daarmee is ook de invloed van de Europese dance toegenomen. Het Afrikaanse element schemert nog wel geregeld door, maar het geluid dat gedomineerd wordt door klassieke, soms haast goedkope keyboardklanken, eenvoudige beats en een studiosound wint het meer en meer van de meerstemmige zang van de vier vocalisten.
In welke mate een bepaald element overheerst, hangt op ‘Toutè Kalé’ duidelijk af van de producer die het geluid van de groep vorm geeft. Met de tracks van Kore en vooral Skalp zit de groep meteen in de springerige dance-ambiance, gedragen door een pompende fourbeat en de klemtoon op de kracht van het geluid. Hoe elementair deze aanpak ook mag zijn, het resultaat is bij momenten best aanstekelijk. Vooral ‘Chérie Coco’ met een gastbijdrage van Soprano (Psy4 de la Rime) is knap uitgewerkt en laat een geweldige kracht uit de stemmen stralen. Elders hebben de nummers echter last van een zwakke tekstplaatsing (alsof het aantal lettergrepen en het rijmschema er niet meer toe doen) of van een vlakkere muzikaliteit. In ‘Children of Africa’ wordt het geluid zelfs helemaal opengetrokken naar de ronduit commerciële sector.
Met Olivier Bé (of Olivier B) aan het stuur, komen de Afrikaanse wortels meer bovendrijven met de aanwezigheid van een fonkelend gitaartje en de vrijere ritmiek in de begeleiding. De muziek is dan minder in your face, maar muzikaal soms sterker. In ‘Destin’ en het geestig tintelende ‘Wanté’ duikt nog eens de meerstemmige groepszang op waar de groep zo’n patent op lijkt te hebben en in ‘C’est la Télé’ vertonen de zangstemmen bizarre ritmische kronkels die echter mooi geaccentueerd worden door de keyboards. Dat het in deze sector ook niet altijd prijs moet zijn, verraadt het vlakkere ‘Dodo’.
Uitzonderingen in de opbouw van de cd zijn ‘ça Va Aller’ dat voor een strofe met Tiken Jah Fakoly in een reggaejasje gestopt wordt en twee poppy gerichte songs die niet meteen het beste van de band laten horen. Ze beginnen pas echt te klinken wanneer het geluid wat grootser wordt, zonder daarom meteen echt in volume toe te nemen, waarmee nog maar eens het belang van de productie achter de zangers wordt onderstreept.
Op de beste momenten is ‘Toutè Kalé’ een energiek en vooral aanstekelijk album. Deze momenten zijn zowel te vinden zijn in het rechttoe rechtaan beatrepertoire als in de meer Afrikaanse getinte songs. Beide hoofdgedaanten van Magic System laten echter ook de minder geïnspireerde kant van de groep en hun entourage horen, wat van hun zesde album een wisselvallig schijfje maakt.
