Dit tweetal uit Gent liet zich al opmerken in dé talentenjacht voor alternatieve muzikanten, Humos Rockrally. Een podium dat plots meer leeg dan vol stond produceerde een geluidsmuur waartegen het meest hardnekkige jurylid niet opgewassen bleek en dat leverde hen eervol brons op. Met hun hoogstaand kwalitatief debuut 'A Field Between', laten PJ Vervondel en Ylode De Gezelle opnieuw van zich horen. De titel van de plaat duidt op het niemandsland tussen twee elkaar bestrijdende partijen in oorlogstijd, niet meteen een geliefd oord. De muziek waarmee Madensuyu dit landschap sfeervol weerspiegelt, situeert zich in een ijle ruimte tussen postrock, ambient en scherpe poprock in. Met louter gitaar en drum als wapens weet dit tweetal in elk geval veel kracht en emotie in zijn opmerkelijke muziek te leggen.
Hoewel slechts twee personen aan de bron liggen, is het muzikale universum van de plaat enorm rijk en klinkt alles ontzettend vol. "Een kruising tussen Sonic Youth en Sigur Ros" is een veelgebruikte vergelijking die de band zelf niet graag hoort of leest.
Gelukkig komt ook deze definitie maar in de buurt van wat 'A Field Between' in feite inhoudt: negen sfeermomenten die slechts stukje bij beetje hun geheim prijsgeven. De karige teksten die het geheel mee vormgeven zijn dan ook hetzij onverstaanbaar, hetzij niet te volgen. De eer van sfeermaker behoort misschien nog het meest Ylode De Gezelle toe, of althans diens gitaar en rijk arsenaal aan pedalen. In de verschillende muzikale passages worden immers gelaagde partijen opgebouwd die de ene keer overdonderen en de andere keer hol en psychedelisch kabbelen terwijl ze telkens rond hetzelfde thema draaien. Voortdurende nieuwe klanken en wijzigingen geven deze muziek een haast eindeloze dynamiek (hoewel dit plaatje geen veertig minuten haalt). In combinatie met opkloppende ritmen, vreemde accenten en tempowijzigingen vormt dit een –op zijn minst gezegd- bijzonder schouwspel: één van pure energie. Regelmatig duikt een torenhoge geluidsmuur op die uit nazinderende distortions en snelle aanslagen bestaat en een diep klankuniversum creëert. Door binnen dit galmend geheel nieuwe snaren te beroeren, speelt Ylode met veel accenten. Dit alles is een prima vertrekpunt om de plaat met karige, krakerige zangpassages in te vullen. Door meer (zacht) te roepen dan te zingen en veel in herhaling te vallen, krijgt het geheel vaak een hypnotiserend karakter (zoals in het eindeloos doordravende 'Sugar On' het geval is). De absolute krachtmeting wordt bereikt in de uppercut 'Suck one more to Come', dat met een oneindige repetitiviteit en een schreeuwerig scanderen van de titel toont hoe eenvoudig en toch overweldigend het allemaal wel kan zijn.
Madensuyu betekent bruisend, natuurlijk bronwater. Dat lijkt geen toeval, maar is het wel. Dit duo borrelt en kabbelt op een onvoorspelbare, aangename wijze en komt bij gepaste momenten tot heus stormweer. Op wat intieme zangmomenten na wordt geen seconde stilte gerespecteerd, wat 'A Field Between' des te meer overdonderend maakt. Meermaals duikt bij de cd dan ook de verwondering op: hoe is het toch mogelijk dat slechts twee personen aan de basis liggen van zo'n boeiende, rijk gevulde muzikale trip?
Meer over Madensuyu
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
