Omdat iedereens favoriete (en enige) murder metal trio Macabre terug bezig is, achtte Hammerheart het tijd om hun allereerste stapjes in de wereld van seriemoordenaars terug op de wereld los te laten. Het resultaat is een gepimpte versie van de 'Grim Reality'-EP, eentje die al meteen de lat hoog legde voor alles wat zou komen en de vreemde mix van humor en extreme metal aan de mensheid openbaarde.
Met zes nummers lieten de heren van Macabre de wereld weten dat er verdraaid goede muziek gemaakt kon worden die een mengeling was van extreme metal (grindcore, death metal) en het occasioneel lichter deuntje. De mix van kinderliedjes en death metal zou later geperfectioneerd worden, maar 'Grim Reality' focuste zich nog meer op het iets extremere aspect van het geheel. Opener 'Serial Killer' is een geschifte intentieverklaring: op een barrage van doorratelende drums schiet een hyperkinetische gitaarriff op repetitieve wijze door het zwerk. De soms hilarische vocalen (vooral dankzij de wel erg hoge uithalen) zijn puik tot angstaanjagend. 'Mr. Albert Fish (Was Children Your Favorite Dish)' is dan weer ongemeen rauw, met een strakke tempowisseling rond het refrein die luisteraars elke keer op het verkeerde been zet.
'Mass Murder' is de vreemde eend op dit plaatje, aangezien het een soortement solomoment is voor elke muzikant: eerst mag de gitaar leuke trucjes laten horen, waarna het de beurt is aan de bas en vervolgens de drum. Het nummer dient dan ook meer als een intermezzo dan als echte song. 'Son of Sam' is met voorsprong het meest death metalgeoriënteerde van de EP, en helaas ook een van de minst goede. Dat zegt echter niet veel, aangezien elke track sterk in elkaar zit. 'Hot Rods to Hell' is een grappig nummer om op loos te gaan, en afsluiter 'Ed Gein' is zowaar het beste nummer van het schijfje, met een onweerstaanbare baslijn en memorabel refrein. Vooral de diepe grom waarmee de hele band de naam van deze psychopaat scandeert, blijft een mens bij.
Als extraatje voor deze heruitgave heeft Hammerheart niet alleen de nummers laten hermixen en hermasteren, maar werd ook de originele versie toegevoegd. De nieuwere versie klinkt beduidend beter, met minder nadruk op de drum, maar het is wel een mager extraatje voor de mensen die dit kleinood al in huis hadden. Daar staat tegenover dat voor nieuwelingen 'Grim Reality' een aanrader is. Het is niet elke dag dat murder metal terug onder de mensheid komt.
