Niet dat men er in Europa zoveel van merkt, maar Maalesh (Hindi voor 'massage' en 'het doet er niet toe') is een man van de wereld. Van kindsbeen af fan van ondermeer Pink Floyd en The Beatles, maar ook van Kongolese muziek, groeide zijn fascinatie voor de Bedoeïenen na een tijdelijke verhuis naar Saoedi-Arabië. Op zijn thuisbasis de Komoren mengt Maalesh al deze invloeden tot een erg populaire, geheel eigen stijl waarin zorgeloze tropische strand- en zee-gevoelens de overhand hebben. Maaleesh staat dan ook onder meer op de wereldwijde ontdekkingslijst van het bekende Radio France Internationale. Debuut 'Wassi Wassi' ademt tegelijkertijd de vakantiesfeer van de Indische Oceaan uit, alsook een fascinatie voor diverse culturen en muzikale invloeden. Toch houdt de zangpoëet het aangenaam sober. Op de langspeler wordt hij bijgestaan door Said Abdourahim (zang en percussie) en Isshaka Hadji Mohamed (bas en zang), waardoor een klassieke triobezetting tot stand komt.
Eerste opvallend gegeven: de door Maalesh zelf uitgebrachte plaat zit in een erg goedkoop jasje van samengeplakte foto's, wat het ergste doet vermoeden. Schijn bedriegt gelukkig, want de man is gegaan voor een erg zuivere, kwalitatief goede productie. 'Wassi Wassi' combineert feestelijke uitbundigheid met soms intieme schoonheid en verbindt typisch Indo-Afrikaanse gezangen met een oosters en bluesy karakter. Zo is 'Uzade' met zijn vingervlug, melodieus akoestisch gitaarspel een heerlijk sereen, haast sacraal moment dat toch mooi versnelt in een jolige partij. Elders krijgt deze plaat een zomers party-tintje mee waarbij hoge falset van de imposante kerel mooi uitgebalanceerd wordt met warme basgrooves en oppeppende percussieritmiek. Al te vaak gaat Maalesh echter voor ingetogen nummers met een akoestische invulling zoals de titeltrack, die een warm stukje Afrikaans vocaal sentiment bevat. Die intimiteit wordt trouwens overduidelijk beklemtoond in een glasheldere, zelfs vrij scherpe eindklank die elke tokkel of aanslag op een instrument in de verf zet. De melodieuze inkleuring van de liedjes staat daardoor een beetje ondergeschikt aan de ritmiek, wat wel gek is voor dit soort muziek. Het doet ook wat afbreuk aan de totaalgeest en maakt deze cd iets te homogeen. Zonder een hoogvlieger als het wervelende, zeven minuten durende psychedelische spel van '150 Ans' en een sterke vocale invulling zou 'Wassi Wassi' hier dan ook een stuk minder overlevingskansen krijgen.
Maalesh bewijst dat verschillende invalshoeken tot een mooi totaalbeeld kunnen leiden, maar ook tot uiteenlopende waardebeoordelingen. Waar de man in en om de Komoren allicht weinig verkeerd kan doen, komt dit debuut hier toch vrij moeizaam over. Wie de begenadigde zanger ooit live bezig zag, zal allicht voor de bijl gaan, maar het gevoel blijft dat er meer zat in deze plaat.
Meer over Maalesh
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
