'Dead Cities' is het 2de album van het Franse duo Anthony Gonzales en Nicolas Fromageau. Het licht zweverige van hun debuut uit 2001 wordt hier vervangen door een monumentale, breed epische aanpak. Basis van elke track vormen de synthesizers die in verschillende lagen gestapeld worden. Lang aangehouden klanken aan de basis, die dan aangevuld worden met partijen die variëren van riedelende melodietjes tot dreunend herhaalde tonen. De verschillende ritmes die zo gestapeld worden komen vooral in 'Unrecorded' goed tot uiting: met elk bijgevoegd lijntje worden de noten korter en hoger. Qua geluid wordt meestal gekozen voor 'kunstmatige' – soms ook wat belegen – synthesizerklanken, al worden een kerkorgel of strijkers niet gemeden. Als het maar breed klinkt.
Een nieuw element en uiterst bepalende voor het geluid zijn de gitaren die bedolven onder de distortion lange tijd een zelfde akkoord aanslaan. Dit wordt dan verder aangevuld met vaak bewerkte en verknipte stemmen, vioolklanken, beats die variëren van trage pulsen tot heftige breakbeats en elektronische effecten. De optelsom: een geluid dat niet opgeblazen, maar wel opgetrokken wordt tot grootse proporties en zo boven zichzelf schijnt uit te stijgen. Jammer is dat het vaak knappe geluid hier de klus wel moet klaren. Alle nummers klinken gelijksoortig, waardoor de cd als geheel soms de allures van bandwerk krijgt.
Uitzonderingen zijn 'America' en 'Be Wild', al was het maar omdat de van ver aangekondigde climax hier net niet gegeven wordt. Echt beter van opbouw is '0078h', waarbij – in tegenstelling tot de meeste tracks – meer in verschillende deeltjes gewerkt wordt. Beginnend met een loeiende sirene, ronkende bas, breakbeats en elektronische effecten, wordt daarna even teruggeschakeld om daarna over te gaan in een melodischer deel, met verknipte stemmen en majestueuze synthesizers die zo uit Hooverphonics 'Sometimes' weggelopen zijn. Na stil te vallen op één dreun begint de opbouw naar een grootse finale waarin de vorige elementen terugkeren in een zee van keyboards, elektronische geluiden en een hektische beat. Even het bewijs dat Gonzales en Fromageau meer in hun mars hebben dan een magistraal geluid.
Meer over M83
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
