Matthew Ward is niet aan zijn proefstuk toe: 'Post-War' is de vijfde plaat van deze singer-songwriter. Daarnaast heeft hij de laatste jaren getoerd met Bright Eyes, The White Stripes en Monsters of Folk en stak hij een handje toe op het debuutalbum van Jenny Lewis. Zijn vier vorige albums nam M. Ward helemaal alleen op, maar voor 'Post-War' deed hij beroep op vrienden en collega's (waaronder producer Mike Mogis en Jim James van My Morning Jacket). Het resultaat is een sublieme plaat die ouderwetse countryblues combineert met een moderne singer-songwriterklank.
Al vanaf de romantische opener 'Poison Cup' wordt duidelijk waar M. Ward voor staat. Vanuit een ingetogen gitaartje en galmende vocals bouwt dit nummer op naar een rijke coda met orgel, violen, een stampende drum en pauken. De falset van Ward klinkt ontroerend zonder sentimenteel te worden. Dat zorgvuldige afwegen van gevoelens is een van de sterkste punten van dit album: Ward geeft nooit zomaar iets weg, hij ondergraaft zichzelf om tot een rijker geheel te komen. Zo heeft een triest nummer als 'Today's Undertaking' toch een hoopvolle kant, die naar voren komt in een oosters aandoende vioolpartij die tegelijkertijd een intiem aanvoelt en een zeldzame grandeur heeft – wat bij uitbreiding voor het hele album geldt. Bij 'Requiem' wordt de nagedachtenis aan een overledene dan weer opgeleukt met ratelende rock en een vettige, gelaagde gitaarsolo. Wanneer Ward schreeuwt: "He was a good man, and now he's gone", klinkt dat haast juichend. Muzikaal is 'Post-War' evenmin eenduidig: lieflijke singer-songwriter met een indiepoprandje wordt afgezet tegen nostalgische blues, country of heerlijk opzwepende rock (als in het geweldige 'Right in the Head', waarin Ward zijn ongerustheid over de geestesgesteldheid van zijn broer uitdrukt). Die muzikale rijkdom wordt ondersteund door sterke teksten doorspekt met metaforen. Zo vergelijkt hij in het rustige honky-tonknummer 'Rollercoaster' een geliefde met een achtbaan en vraagt hij zich in 'Chinese Translation' af: "What do you do with the pieces of a broken heart?".
Een plaat die je drie dagen onafgebroken op repeat kan laten staan is een goede plaat, dat staat buiten kijf. M. Ward verrast niet zozeer door nodeloos geëxperimenteer, maar wel door de kwaliteit en tijdloosheid van zijn muziek. Niets op 'Post-War' is misplaatst, de songs zijn stuk voor stuk van topniveau en de uitvoering is indrukwekkend. Dit album is introvert en groots, zalvend en slaand, verontrustend en geruststellend. Een prachtig werk.
Meer over M. Ward
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
