'Amsterdam' is een live registratie van de tournee van Luka Bloom van 11 februari 2002 in ... Carré in Amsterdam, jawel! Zoals van deze goedgemutste Ierse singer / songwriter kan verwacht worden, is daarbij niet rond de pot gedraaid: geen compilatie van 'beste momenten', geen complexe titel of hoes en zeker geen complexe plaat, maar één man, één show en blijkbaar één fantastische avond. Gewapend met een volle, warme stem en een akoestische gitaar slaagt Luka Bloom er in om een klein uur te blijven boeien op deze live cd. Een erg braaf en gereserveerd publiek heeft er een dik jaar geleden alvast duidelijk veel plezier aan beleefd.
De show vangt aan met een ingetogen expeditie. 'Exploring the Blue' geeft alvast aan hoe broos en intiem de sfeer van een Luka Bloom concert in werkelijkheid wel is; zelfs voor een publiek van 1500 man! Daarmee is de toon ingezet. Wanneer dit publiek een prachtige versie van 'Sunny Saylor Boy' als tweede nummer zelf vocaal inzet, is het concert voorgoed vertrokken. Dit zit goed. Een subtiel spel van vraag en aanbod tussen artiest en publiek wordt in het refrein voluit gespeeld. Deze interactie keert overigens ook terug op het meer dan 5 minuten durende 'Fertile Rock', waarbij Luka Bloom het publiek – dat van geen ophouden weet – succesvol inschakelt als achtergrondkoor. Prachtig. Dankzij een perfecte afwisseling tussen emotionele ballades als 'don't be so hard on yourself' en snellere nummers die meer bij rock aanleunen zoals 'Natural Mystic' slaagt deze solo artiest er zelfs op deze live weergave telkens weer in om verrassend uit de hoek te komen. Het bloedstollend mooie 'diamond Mountain' schittert in al zijn introversie en stilte. Het lijkt wel een persoonlijke afspraak op een intiem fluisterconcert met uitstraling van de rust en kalmte zelve. De karigheid die Luka Bloom aan de dag legt met commentaar tussenin, doet deze aangename stilte enkel maar toenemen. Een zeldzame "thank you very much" (waar haalt hij het!?!) of bij 'Monsoon' een "this is a celebration of love, sex and a rainy day" versterken de broze uitstraling van de schuchtere Luka Bloom. Na een drie kwartier muzikaal genot, is even het applaus weggelaten om snel de draad terug te kunnen oppikken met het fraaie en meeslepende bisnummer 'Gabriel'. Dit laatste lijkt overigens wel een akoestisch, mannelijk gezongen Enya nummer. "If I don't stop, I'll never be allowed to sing here again". Al valt dat dik te betwijfelen.
Enige mogelijk verwijt dat deze 'Amsterdam' kan treffen, is dat een soloconcert van zang en gitaar voor een ongeoefend oor moeilijk kan blijven boeien. Maar met inzet van een juiste gemoedstoestand, namelijk oprechte liefde of diepgewortelde melancholie, is deze live weergave en topper van formaat!!! En steek het kampvuur nu maar aan.
Meer over Luka Bloom
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
