Met de Frans-Canadees Yannick Nezet-Seguin werd gehoopt dat het Rotterdams Philharmonisch Orkest een veelbelovende jonge naam in huis haalde om haar vorige chef-dirigent Valery Gergiev te vervangen. Die loste die hoge verwachtingen moeiteloos in, zoals deze volgende samenwerking tussen Nezet-Seguin en het orkest bewijst, waar men hen in gezelschap van de Franse violist Renaud Capuçon vindt in twee grondig van elkaar verschillende vioolconcerti: dat van Beethoven uit 1806 en dat van Erich Wolfgang Korngold (1897-1957).
Men krijgt het gevoel dat Beethoven geen noot teveel schreef en dat elke noot uit deze partituur een logische plaats krijgt in deze uitvoering. Heerlijk is het om te horen hoe sterk de muzikanten van het Rotterdams Philharmonisch Orkest fraseren en hoe overzichtelijk en helder geproportioneerd Nezet-Seguin het meer dan twintig minuten lange eerste deel houdt. Zelfs de kleinste details in dit concerto zoals een begeleiding in tremolo in de strijkers is op vele andere opnames wazig maar klinkt hier duidelijk en afgemeten.
Uit zo een logisch opgebouwde, symfonische begeleiding vloeit Renaud Capoçons solopartij natuurlijk en logisch voort. Beethovens concerto leent zich niet tot het overweldigen van het orkest en hier hoort men dan ook geen concerto met diva-allures maar een authentieke dialoog tussen orkest en solist en het is moeilijk te bepalen welke van de twee de meest indrukwekkende prestatie neerzet. Opvallend en aangenaam verrassend is het hoe Capuçon zonder pompeus te worden, zonder te gaan overdrijven in zijn interpretatie en zonder al te dramatisch te gaan spelen, dit concerto toch zo persoonlijk en gevoelig kan doen klinken.
Korngolds concerto is een vrijmoedig pareltje uit de laat-romantische vioolliteratuur. Het hangt aan elkaar van filmmuziekmelodieën: Korngold werkte bijna twintig jaar lang als huiscomponist van Warner Brothers en recycleerde uit muziek uit een half dozijn films dit vioolconcerto uit 1945. Het vereist een dirigent als Yannick Nezet-Seguin om deze muziek tot leven te brengen en het sensueel georkestreerde werk slank, gestroomlijnd en klassiek geproportioneerd vorm te geven. Want onder de rijkelijke orkestratie, vele modulaties en lange melodielijnen ligt een neoklassiek concerto, bescheiden van omvang en goed verstaanbaar - op voorwaarde dat het een uitvoering als deze meekrijgt die Korngolds concerto even slank kan krijgen als, zeg maar, Richard Strauss' late orkestwerken of Stravinski's neoclassicistische balletten.
Wat misschien wel de beste, meest inspirerende lezing is van Korngolds vioolconcerto in lange tijd, wordt op deze mooie plaat verbonden aan een even inspirerende lezing van Beethovens veel bekendere concerto. De combinatie van solist Renaud Capuçon, het Rotterdams Philharmonisch Orkest en haar dirigent Nezet-Seguin zorgt voor een uitvoering die tot in de puntjes verzorgd is en deze muziek zuiver voor zich laat spreken.
Meer over Ludwig van Beethoven, Erich Wolfgang Korngold
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
