De Bulgaarse pianiste Plamena Mangova, die tweede laureate werd op de voorbije Koning Elisabeth Wedstrijd in 2007, tekende ondertussen een contract bij het label Fuga Libera. Deze cd met werk van Ludwig van Beethoven is reeds de derde die ze uitbrengt (na een opname met kamermuziek en eentje met preludes en een sonate van Dmitri Shostakovich). Hoofdbrok op de opname is Beethovens 'Appassionata' sonate op.57, aangevuld met de zes bagatellen op.126 en een vroege reeks variaties op een thema uit 'Falstaff' van Antonio Salieri.
De variaties op het duo 'La Stessa, La Stessissima' krijgen een vlotte, pretentieloze uitvoering mee, met mineur- en trage passages die een klassieke elegantie blijven behouden. Enkele variaties, zoals de snelle zevende of de capricieuze negende, krijgen een gezonde dosis humor mee, die duidelijk wordt vertaald in de speelse versieringen van de negende en tiende variatie. Er is op deze opname niet zo veel stijlverschil te herkennen tussen deze variaties en de 'Appassionata' die erop volgt, waar soms wat lichtjes over wordt gegaan. In het trage deel speelt Mangova met een verdienstelijk kleine klank en een fijne aanslag maar toch komt deze romance wat rechtuit over, zonder de charme die men uit de muziek kan halen. De finale van de 'Appassionata' heeft dat typisch ijlende karakter maar zonder dat dit tot het uiterste gedreven wordt. In haar aanslag blijft Plamena Mangova iets zachts hebben en sommige snelle passages worden niet met de impulsiviteit van Beethoven maar eerder met de striktheid van een fuga van Bach uitgevoerd. De gepunte ritmes die de hoofdmelodie doorspekken of de coda, met zijn 'alla Turca' echo's blijven dan ook heel rationeel binnen de grenzen van wat galant is.
Heel mooi en intiem zijn dan weer de zes bagatellen opus 126 uit 1823, Beethovens laatste composities voor piano. De vriendelijke klank waarmee Plamena Mangova het eerste 'Andanta con moto cantabile' speelt nodigt uit om te blijven luisteren. In deze kleinschalige composities voelt ze zich misschien beter thuis dan in de grootse dramatiek van de 'Appassionata' sonate. Het tweede 'Allegro' wordt met de striktheid van een barok klavierstuk uitgevoerd en daarbij draagt ook de wat droge akoestiek van de opname toe bij. Geen rubato, geen romantiek in het derde 'Andante Cantabile & Grazioso' maar wel een heel lucide uitvoering, waarbij elk register van de piano helder en afzonderlijk hoorbaar is. Ook in het 'presto' uit de vierde bagatelle verliest Mangova zichzelf nooit; enkel in de laatste maten van de laatste bagatelle, een soort van sprint naar het einde toe, laat ze zich volledig gaan.
Deze cd vormt een boeiende doorsnede van Beethovens pianowerk, met een bekende sonate, zes late pianominiaturen en een vroege variatiereeks. Mangova's interpretatie mag misschien wat droog en academisch zijn voor sommigen maar wint daarbij veel aan transparantie en klaarheid.
Meer over Ludwig van Beethoven
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
