Na hun meermaals bekroonde opname met o.a. het Razumovski- kwartet van Beethoven, wijdt het Takacs- strijkkwartet zich nu aan Beethovens late werken. En er is meer goed nieuws op komst: begin volgend jaar willen ze ook diens vroege kwartetten, op.18 uitbrengen.
En dit ensemble leidt de luisteraar ook hier weer binnen in een oneindig gevarieerde en uitermate boeiende wereld. Beethovens late strijkkwartetten (meteen ook zijn allerlaatste composities) dringen als geen van zijn andere werken door tot in de geest van deze grote componist. In 6 strijkkwartetten schept Beethoven een wereld aan emoties, van grootste, bovenmenselijke inspanningen als in de 'Große Fuge' tot lieflijke, eenvoudige volksmelodietjes. En wie denkt dat Beethoven in zijn oude jaren een verbitterd mens werd, mag naar de snelle delen (vaak Scherzi) luisteren van kwartetten als het op.127 of op.135. Hier laat het Takacs-kwartet een humoristische, ondeugende Beethoven horen, die ervan geniet zijn luisteraar op het verkeerde been te zetten, met schalkse melodieën, met schijnbaar misplaatste accenten en vooral met heel veel levensvreugde. En een onbezorgd melodietje van ongekende lieflijkheid als het 'alla Tedesca' uit het op.130 wisselt moeiteloos af met de hemels mooie en introverte Cavatina die er net achter komt. Het zijn de trage, meditatieve delen die vaak het kloppend hart vormen van deze drie cd's. Want dit gedeeltelijk Engels gedeeltelijk Hongaarse strijkkwartet speelt Beethovens muziek op een intieme, pure manier als weinigen voor hen het ooit gedaan hebben. Achter een natuurlijke vlotheid schuilt natuurlijk enorm veel kunde en professionaliteit. In het trage deel op het op.132 legt Beethoven zijn ziel bloot op meest liefdevolle en medelevende manier en alles met verbazingwekkende eenvoud gebracht, zonder grootspraak, zonder drama. Hier merkt de luisteraar hoe goed de vier kwartetleden op elkaar ingespeeld zijn. Zelfs als de eerste viool een duidelijke melodielijn heeft, maakt die zich niet volledig los uit de andere stemmen maar blijft er een wezenlijk deel van vormen. En terwijl het viertal bij momenten ,de eerste noten van zowel het op.95 als het op.127, en de snedige scherzi zijn daar een goed voorbeeld van),een gebalde, krachtige sonoriteit bereiken kunnen deze muzikanten even vlot met een etherische, lichte klank spelen. Soms domineert, ondersteund door de anderen, een solist maar er wordt heel vaak zo zacht gespeeld dat alleen bovenste en onderste stemmen echt herkenbaar zijn terwijl de rest bescheiden aanvulling vormt.
Muziek als deze, met zijn verfijning en afwerking is zeldzaam, en zeldzamer nog is een uitvoering als deze. Het Takacs kwartet bewijst hier dat ze een uitzonderlijk kwartet vormen en een uitzonderlijk goede voeling hebben met Beethovens muziek. Muß es sein? Es muß sein! Liefhebbers en kenners kunnen niet teleurgesteld zijn met cd's als deze.
Meer over Ludwig van Beethoven
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
