Hij bestudeerde de pianomuziek van Debussy tot op het bot, om er vijf meermaals bekroonde cd's mee vol te plaatsen die tot op heden als absolute standaard in het repertoire gelden. Hij keek inmiddels ook verder vooruit, naar de muziek van Béla Bartók bijvoorbeeld, maar ook achteruit, naar Haydn. Van die laatste componist verschenen inmiddels vier cd's met sonates, die de Franse pianist Jean-Efflam Bavouzet ietwat op eigengereide wijze onder handen neemt. Het houdt bij hem niet op bij de typische fris- en monterheid, maar hij voegt er op moderne vleugel als het ware zijn eigen fantasieën aan toe. De Haydn-opnames klinken daardoor weinig streng en traditioneel, maar des te meer alsof Bavouzet er een typisch Franse zin voor lichtheid aan toevoegt. Label Chandos zij geprezen, want aan die Haydn-cyclus wordt nu een verrassend vervolg gebreid. In 2013 en 2014 belooft de pianist immers een Beethoven-integrale te vervolmaken, die dit jaar zijn aanvang nam met het eerste volume. In volle Haydn-modus besloot Bavouzet de sonates chronologisch op te nemen – de enige rangschikking die volgens hem echt steek houdt overigens. Te horen is dat de componist zich de traditie van Haydn en Mozart eigen heeft gemaakt, maar er meteen ook een eigen richting mee uitgaat. En wat Bavouzet in Haydn halsstarrig probeerde, namelijk de partituren interessant te houden, gaat hem in Beethoven af alsof het niets is. Dit eerste deel slaat immers vanaf de eerste noten met verstomming.
In de meeste cycli met de pianosonates zijn het vooral de latere, harmonisch en emotief verder gevorderde, die het meest aandacht krijgen. Bavouzet laat echter zien dat ook Beethovens eerste worp voor de piano solo bezetting de kernmerken van een groot genie vertoont. De vrijmoedigheid waarmee Bavouzet de muziek aanvat is verkwikkend en enthousiasmerend, zonder dat de pianist ooit vrijpostig wordt en de muziek in bruuske wendingen laat vervallen. Integendeel is Bavouzet iemand die helemaal teruggaat naar de partituur, ook te zien aan de foto's in het boekje, waarin de virtuoos niet bij het klavier staat afgebeeld, maar met een partituur in de sofa. Klinkt deze opname daarom als de interpretatie van een kamergeleerde? In geen geval: Bavouzet studeert aan het bureau en neemt in dit proces cruciale beslissingen in verband met herhalingen (die soms wel, soms niet worden uitgevoerd), om zich in de laatste voorbereidende stadia volledig te kunnen toeleggen op het zogezegd "één worden" met de muziek. Wie Bavouzet Beethoven (maar dus ook Debussy, Ravel of Bartók) hoort vertolken, krijgt de ultieme sensatie de muziek te horen zoals ze bedoeld is, gespeeld door iemand die begrijpt waar elke noot over gaat. Zo ligt Bavouzet toe dat hij een herhaling niet speelt omdat een bepaald muzikaal effect slechts een keer kan werken. Kortom betrekt de solist zichzelf op de uitvoering: wat hij doet, moet relevant zijn in het aanschijn van zowel het verleden als de luisteraar die in het heden de muziek smaakt.
Wonder boven wonder komen uit deze opname inderdaad frisse keuzes naar boven. Die dringen zich echter niet op bij een eerste luisterbeurt, die de merkwaardige indruk doet ontstaan dat Bavouzet het repertoire heel natuurlijk doorploegt. Vaker of vergelijkend luisteren, leert echter dat de pianist ten volle weet welke richting deze muziek uitgaat. Een chronologische rangschikking, waarbij de verschillende sonates dus als het ware uit elkaar voortvloeien, maakt de hele bundeling overigens nog aanschouwelijker. En alsof Chandos kon vermoeden dat dit een van dé definitieve opnames van op zijn minst het huidige decennium wordt, werd voor mooi artwork gezorgd met aardig wat toelichting bij de afzonderlijke sonates. Na dit preludium op de meer complexe Beethovens, zal Bavouzet het Haydneske dat hier als een triomfantelijke rode draad door de drie schijfjes heen loopt, moeten opzij schuiven en op zoek gaan naar een andere bron om de sonates bijzonder consistent, helder, monter en verhalend tot leven te brengen. In afwachting van de volgende volumes mogen deze drie schijfjes alvast tot dé ontdekking van 2012 worden uitgeroepen!
