De prille Nederlander Johan Koks heeft allicht het een en ander van zijn Kunst, Media en Technologie-opleiding opgestoken om tot dit debuut te komen. 'Valeen Hope' is immers een hippe mengelmoes van zweverige laptopelektronica en ontluikende indiesongs. Als pendelaar tussen grootsteden Brussel en Amsterdam heeft de twintiger allicht voldoende tijd gevonden om zijn muzikale ideeën te laten groeien. Zijn eerst album heeft ook iets van een reisplaat: verschillende werelden en sferen, deels onrustig industrieel en deels natuurlijk ontspannen, dringen zich aan de luisteraar op en staan vrij voor eigen interpretatie.
Een quasi effen blauwe hoes en nauwelijks enige informatie geven deze plaat, die duidelijk de inhoud vooropstelt, weinig omkadering. Toch is blauw een kleur die Loden zichzelf gerust mag toe-eigenen. Zijn muziek is kil en bevreemdend maar bevat toch een aangename, rustgevende en soms zelfs melancholische gloed. Invloeden liggen deels in het abstracte laptopwerk van ondermeer Boards of Canada maar eveneens in gitaarnoisebands als My Bloody Valentine. Hierbij groeien de meeste van zijn nummers uit een klassiek akoestisch gitaarpatroon, maar worden ze op zo'n manier verknipt, geloopt of overgoten met een waas van bizarre elektronica dat ze een sfeervol en eigenzinnig leven gaan leiden. Laptop en synthesizer worden op een harmonieuze en ritmische manier benut. Zo opent dit schijfje met een akelige intro opgebouwd uit elektroclicks en valse klanken die toch, dankzij stelselmatige toonverlagingen, mooi overgaan in het gitaarknipwerk van 'Vlugt (and More for You)'. Vooral in nummers waarin de gitaar een prominente rol toebedeeld krijgt, zoals de sfeervolle afsluiter 'KNKK', krijgt deze muziek iets erg lieflijks over zich. Zo groeit ook de titeltrack vanuit akoestische tokkels en een klassieke poprockstructuur. Steeds herhaalde vierkwartsmaten en een vaste melodie worden met bas en gitaar bekrachtigd: op die manier krijgt het nummer iets postrock-achtigs. Fluisterende stemmetjes en stemmige effecten veroorzaken een erg goed gevoel. Toch heerst onder de algemene oppervlakte ook onrust, die in een nummer als 'Komop' duidelijk de sfeer bepaalt. Met een zacht ratelend ritme, ijle echo's en halo's van gitaar en synth en een waas van vreemde klanken vormt deze track een loom geheel dat uit het oude 'Autechre' werk zou kunnen geplukt zijn. Verder bevat de plaat ook een videotrack van het zweverige 'Tenofour' dat in een weemoedige click 'n cut openbloeit: schaduwsilhouetten en blauwe reflecties van spelende kinderen op het strand zijn een perfect onderwerp om de sfeer van 'Valeen Hope' te weerspiegelen.
Het Nederlandse underground elektronicalabel Eat This heeft met dit relatief nieuw talent zeker grote klasse in huis. Loden is er in geslaagd om met 'Valeen Hope' op het gemoed te werken. Als er al eens gewerkt wordt met wat verouderde klanken, bouwen die mee aan de melancholie van de cd. Dit is een uiterst mooie sfeerdrager.
Meer over Loden
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
