Het is al snel duidelijk geworden dat groepen die een album uitbrengen bij Pelagic Records graag buiten de lijntjes kleuren. Zo ook Lo!, dat zichzelf profileert als een snijdende en scherpe sludgeband die niet direct de afgezette paden van andere groepen binnen dat genre volgt. Het schijnt dat deze heren live zeer overtuigend zijn, maar op plaat schieten ze nog iets te kort om van een revelatie te spreken.
Lo! is zo'n groep die zichzelf misschien snel onderverdeeld vindt bij postmetal, maar die toch meer de kaart van vuige sludge trekt. Dat uit zich vooral in de krakende en schreeuwende sound die de band bezigt. De gitaren knarsen een eind weg, soms zelf tot het punt waarop een luisteraar er ongemakkelijk van wordt. Dat komt voor een stuk ook doordat Lo! er, net als een donkere ambient band, in slaagt om de tracks een beklemmende atmosfeer te geven. Dat ongemakkelijke gevoel sijpelt in elke song door en hoewel de songs an sich allemaal behoorlijk 'basic' zijn (een minimum aan gitaarriffs of afwisseling binnen ritmepartijen) vermijden ze toch de val van iets te saai te worden.
Dat gezegd zijnde, grijpen de nummers niet direct naar de keel. Het wringt, het trekt en het schuurt, maar echt iedereen omver blazen lukt nooit. Het zit hem voor een stuk in de simpliciteit van de nummers, die – precies doordat alles zo dwars en rauw is – te weinig impact hebben. Dat alles geldt opnieuw voor de plaat, want ergens broeit het idee dat Lo! dit live veel beter kan overbrengen.
'Monstrorum Historia' is alleszins geen doorsnee schijf en vergt flink wat doorzettingsvermogen om in een ruk uit te zitten. Het is apart en eigenzinnig, maar op dit moment biedt de groep nog te weinig opvallende momenten om als blijver gecatalogeerd te worden. Misschien dat ze dit nog verder verfijnen in latere albums. Het valt te hopen, want ergens zit een kiem die wacht op ontspruiten.
