Uit Atlanta, Georgia, komt Listener op de proppen met zijn debuut, opgenomen in de Marsill studio's. Listener maakt deel uit van de zogenaamde Labklik Crew, die al een tiental albums op hun palmares hebben staan. De meeste productie en muziek werden verzorgd door Dust, maar ook andere kameraden van Listener droegen hun steentje bij door mee te rappen, te producen of mee te schrijven aan de muziek. De plaat heeft sociale kritiek als voornaamste thema, vanuit christelijk standpunt: drugs, isolement, commercie en God zijn enkele thema's die Listener aansnijdt.
De intro van de cd is merkwaardig genoeg een stuk van de bekende oorlogsdans van de Maori's. Deze sample wordt in het opvolgende nummer, 'FYI', vakkundig in stukjes geknipt en tussen de ophitsende beat gegooid. Listener rapt met een trits kameraden over de piano heen hoe goed ze zijn, hoe anders dan andere rappers . En dan vallen de woorden "Take a sip from the cup of Christ's suffering." Misschien ietwat doelgroepbeperkend. Toch een klasbak, dit nummer. 'eMotional' is een voorbeeld van hoe Listener af en toe een deur opentrapt die minstens al op een dikke kier stond; in dit geval filosofeert hij over het paradoxale gegeven dat sociaal isolement en onmogelijkheid tot communiceren nog nooit zo veel voorkwamen als in het hedendaagse communicatietijdperk. Een paar saaie gitaarsamples en een drumbeat zijn de enige muzikale ingrediënten voor een soepje dat het zowel aan peper als aan zout ontbreekt. Dan liever de opvolger 'Winter Life:' als intro begint een hypnotiserende basloop, gevolgd door een conga- en vervolgens een drumloop. Kort maar krachtig, en zeker een van de hoogtepunten van dit album. 'Wundering' is ook een schot in de roos, daarmee hebben de live drums, gitaar en de contrabas zeker te maken. Het nummer gaat over De Zin Van Het Leven, en Listener filosofeert hieromtrent op semi-neerslachtige wijze. Een gevoelig nummer dat pathetiek weet te omzeilen door de snelheid waarmee de track gebracht wordt, en de spitante verzen die Listener debiteert.
Al bij al is dit geen slecht debuut; Listener en zijn entourage weten op de beste momenten zeker te boeien, zonder vernieuwende dingen te brengen.En zonder dat te pretenderen. Maar te dikwijls worden dezelfde trucjes gebruikt zodat de plaat als geheel weinig verrassend klinkt. De verveling en inspiratieloosheid hebben dan wel geen productiecredits, toch lijkt het soms of ze mee aan een deel van de nummers hebben geschreven. De muziek zelf krijgt weinig kansen om te boeien; de nummers die het niet doen ontbreekt het veelal aan meerdere lagen of aan iets dat de luisteraar op sleeptouw neemt. Listener bedoelt wat hij zegt zeker goed maar hangt hier en daar serieus de zeurpiet uit. Op de slechtste momenten klinkt Listener alsof iemand besliste dat de kinderen van de Getuigen van Jehova ook hiphop-cd's moeten kunnen kopen, en Listener hier een gat mee in de markt zou kunnen aanboren. Op de beste momenten rauw, filosofisch en zelfonderzoekend.
Meer over Listener
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
