Lim Giong is een heel grote meneer in zijn thuisland Taiwan. Als acteur was hij te zien in een resem films, waarvan 'The Puppetmaster' (prijs van de jury in Cannes 1993) wellicht de bekendste is. Daarnaast componeerde hij ook een aantal soundtracks en knutselde hij al zeven albums in elkaar. De man houdt ervan de straat op te trekken om, gewapend met een cassetterecorder, zijn dagelijkse leefwereld op band vast te leggen. Die stads- en andere geluiden spelen ook in zijn achtste album een belangrijke rol. 'Insects Awaken' heet het schijfje, naar een Chinese manier om het begin van de lente aan te duiden. Een welgekozen titel, want de filmische, sfeervolle elektronicatracks van Giong bloeien open als een bloem bij de eerste lentezonnestralen.
Giong is niet het type muzikant om met de deur in huis te vallen. Zijn nummers bouwen laag na laag op, soms tot nét voor de kakofoniegrens, om daarna weer rustig uit te doven. Dat is zowel in zijn hardere werk als in zijn rustige, haast feeërieke muziek het geval. 'Insects Awaken' opent met het rustige 'Taiwan Calling'. Trage triphopritmes en zware overstuurde bassen vormen de basis voor een zacht deinende muzikale trip richting outer space. Want door de ijle synthklanken die zo uit een jaren '90-videogame lijken weggelopen, waan je je al snel in hogere sferen. Maar dan wel in Oosterse hogere sferen, want 'Taiwan Calling' (en eigenlijk de hele plaat) baadt in die haast atonale klankencombinaties die Westerse musici zelden laten horen. Het hoeft trouwens niet altijd rustig en idyllisch te klinken: het 'Peaches'-tweeluik bijvoorbeeld klinkt door de mix van protestmarsgeluiden en zware breakbeat- en houseritmes dreigend en opzwepend tegelijk. Die eclectische aanpak is een van de constanten van 'Insects Awaken': op 'Mahjong' maakt Giong een bevreemdend geheel van aan Faithless verwante synthstoten met stemsamples, ijle bliepjes en stukjes samba. 'Roller' mengt dan weer spaarzame synthaccenten, een eenvoudig drumritme en een wah-wahgitaartje tot een erg filmisch tussendoortje, terwijl de combinatie van vogels en trage synthaccenten mooi contrasteert met een 4/4-beat en robotklanken op het eenvoudig getitelde 'View'. Zo schommelt deze plaat constant tussen hard en zacht, rustig en opzwepend: bij nummers als 'Doesn't Matter' of 'Peaches 2' is het moeilijk stilzitten, terwijl weidse, zweverige songs à la 'Tea Time' dan weer uitnodigen tot een stevige portie dagdromen.
Erg vernieuwend is het natuurlijk allemaal niet, daarvoor zijn er te veel Boards of Canadas en consorten in deze wereld. Maar door de geslaagde afwisseling in ritme en toon en de toevoeging van een verfrissende Oosterse toets en geluiden uit het dagelijkse leven is 'Insects Awaken' toch een interessante plaat. Al moet iemand Lim Giong wel eens zeggen dat zijn zeemzoeterige boysbandstem niet echt thuishoort op een bijwijlen duistere en spacy plaat als deze.
Meer over Lim Giong
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
