De West-Vlaamse H8000 hardcoregroepering was internationaal befaamd en berucht. Ronkende namen als deze Liar en Congress bepaalden op wereldvlak mee hoe goede hard- en metalcore diende te klinken. De H8000 is een aantal jaar geleden echter zo goed als uit het beeld verdwenen. Nochtans zijn verschillende bands nog steeds actief, zoals Liar. Toegegeven, het heeft een dikke vijf jaar geduurd vooraleer de band nog eens met een volledig album op de proppen kwam, maar 'Murder Manifesto' is het lange wachten meer dan waard. Dit prachtige schijfje verenigt immers al het beste wat metal en hardcore te bieden heeft en slaat daardoor in als een bom.
Wanneer 'Wolfsblood' het feest aftrapt, lijkt het alsof een death metalband aan het werk is. De nietsontziende agressie en het razende tempo van deze opener neigen daar in elk geval naar. Het zijn de rauwhese vocalen van Hans Verbeke die laten horen dat Liar aan het werk is. 'Wolfsblood' is een snelheidsduiveltje dat later plaats ruimt voor iets tragere nummers, al is traag bij Liar behoorlijk relatief. Op zijn snelst is de band nauw verwant aan de vroege Slayer; razend en ongemeen kervend dus. Liar weet ook de grofheid te doorbreken door op geregelde tijdstippen flink wat melodie in de songs te stoppen. Die is niet enkel voor solo's gereserveerd, maar ook voor vloeiende melodielijnen die het beuken wat temperen. Wanneer de band daarna het gaspedaal weer intrapt is die kopstoot dubbel zo effectief. Liar laat weinig ruimte voor adempauzes (het instrumentaaltje 'Left Hand Path' uitgezonderd) en laat luisteraars platgewalst achter. Niets werd aan het toeval overgelaten en Liar speelt met zo veel overgave dat een mens niet anders kan dan genadeloos meegesleurd worden in de kolkende maalstroom die 'Murder Manifesto' is. Meer overtuigende splinterbommen zijn onder meer 'Nemesis', 'Deströyer' en 'Purgatory'. Meermaals valt te horen hoe frontman Hans zijn longen bijna uit het tengere lijf schreeuwt. Van begin tot eind grijpt Liar de luisteraar bij de lurven om die niet meer los te laten tot de laatste tonen van 'Wounded World' zijn weggestorven.
Liar heeft niet op zijn lauweren liggen rusten, maar was in alle stilte bezig om bijzonder hard toe te slaan met deze plaat. Opdracht geslaagd, want dit is een fantastisch aanval op de nekspieren. Een hartelijk "Welkom terug!" is dan ook meer dan verdiend.
Meer over Liar
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
