Deze eerste plaat van het Vlaamse Lester draagt een beetje een pretentieuze titel. Een bandnaam die ontleend is aan de loser uit de film American Beauty geeft gelukkig blijk van een gezonde dosis zelfrelativeringsvermogen. Dat de magische tandem achter dit kwintet al een aardig muzikaal verleden heeft (in onder meer het ter ziele gegane Beautiful Babies) speelt deze groep verder aardig in de kaarten. Een twaalftal zachtaardige, naïeve liefdesliedjes in een heerlijk rijke productie zijn het eindresultaat. Hoewel 'For All the Losers in the World' een beetje een gebrek aan muzikale originaliteit kan verweten worden, mondt dit toch uit in een niet onaardig debuutschijfje.
De magische productiehanden van de Australiër Peter Crosbie hebben deze cd deugd gedaan. De oprechte popliedjes van Lester krijgen hierdoor een fijn Brits tintje en liggen mooi in balans. Akoestische gitaar laat zich prima afmeten tegen de zalvende zang van Ronny Schildermans. Verder plaatst de groep er een erg dun rockjasje rond. Zo is de fijne, meezingbare opener 'The Long Road' alvast een prima single. Ook de daaropvolgende titeltrack die is opgebouwd rond een complexe bas- en gitaarconstructie klinkt doodeerlijk en wordt dankzij de achtergrondzangen Pascal Deweze (Sukilove) netjes gepresenteerd. Helaas geraken de vernieuwende, gevatte ideeën langzaam maar zeker op en verglijdt deze cd meer en meer af naar minder uitgesproken pop. Trage, maar wel mooie nummers kabbelen wat voort en zorgen voor een weinig opvallend, sfeervol kader. Vanaf het middelpunt van de plaat (het leuk getitelde 'Part Time Lover') is het sop zelfs wat van de kool en tegen het einde aan moet 'Evensong' het zelfs met een verfoeilijk "lalalala" refrein stellen. Dat neemt gelukkig niet weg dat rechttoe rechtaan nummers als 'A Perfect Day to Waste' erg leuk en fris overkomen. Hoewel de woorden "Goodbye California / Farewell Alabama" nogal vreemd klinken uit de mond van een rasechte Vlaming, is ook de ballade 'Polish Boy' een toonbeeld van mooie sfeerpop.
Lester speelt de weide niet plat of haalt de pannen niet van het dak, maar zorgt met 'For All the Losers in the World' wel voor een klein uurtje zorgeloos popplezier. Dit is een plaatje om langzaam te laten doorsijpelen en in zoete stukjes en beetjes van te smullen. In één brok opeten zou echter net iets te klef kunnen worden voor de broze tandjes.
Meer over Lester
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
