Hoewel dat uit alles blijkt, is ‘Double Trouble’ niet echt een duo-cd van enfant terrible Les Neish en de wijze oudere James Gourlay maar zijn de componisten Barbara Thompson en Andy Scott even constant aanwezig. Voor een keer geeft een bijhorend persvodje een juiste omschrijving: een samenwerking over genres, componisten en uitvoerders heen. Zowel pure soloperformance, duet en kwartet als brassbandbezetting komen aan bod. Het bijzonder Amerikaans klinkende ‘Double Trouble’ is een regelrechte aanslag op de muzikale hokjesgeest in elk maga- of e-zine. Amusementsmuziek, quid? Muziek is altijd amusement voor wie het graag hoort. De Engelse term easy listening klinkt iets minder mentaal beperkt, maar doet dan weer oubolliger aan. In dit geval is moet de lezer het hokje maar voor lief nemen.
De Schot James Gourlay heeft een breder blikveld dan wat zijn dirigentschap bij Brighouse & Rastrick en nu Grimethorpe (geen van beide gekend als vooruitstrevende orkesten) doet vermoeden. Als tubist en muziekleraar is hij vaker bezig met klassieke muziek maar de man is ook een fervent jazzliefhebber. Andy Scotts ‘Going Down’, dat in 2003 voor Gourlay werd gecomponeerd, gaat nog heel wat verder. Het begint bij ademgeluiden, gevolgd door solo-tuba met op de achtergrond zelf opgenomen en al dan niet vervormde samples melodie en percussie op de tuba. De eerste zes en een halve minuut dompelt hij de luisteraar in een drum & bassambiance die overgaat in een vrij lange, mooie cadenza om dan in een totaal andere wereld te belanden, alsof men zich in een kathedraal waant. De cd opent in het titelnummer trouwens in dezelfde sfeer wanneer de begeleidende Foden’s Band inleidt, waarna Gourlay en Neish (de enige keer op deze plaat) in duo verdergaan. Behalve de virtuositeit en het vrij brede bereik van de muzikanten, meer dan vier octaven, valt hier opnieuw de tuba als percussie-instrument op.
‘Salt Of The Earth’ staat al in exact dezelfde versie op de gelijknamige cd van Les Neish die eerder dit jaar verscheen en dat is de enige zware fout die de makers kan worden aangewreven. De bluesy intro, compleet met multiphonics, is een aanloop naar een funky aanpak van wat een Bulgaars melodietje zou zijn. In het ballade-achtige middendeel ontstaat een dialoogje tussen tuba en diverse solisten in de brassband, waarna de tuba het orkest als het ware dirigeert in een heuse latin bigbandstijl. De New Orleansjazz en lijnrechte funk van ‘Bite The Bullet’ ligt ongeveer in dezelfde lijn, alleen is Les Neish hier aan het werk met zijn kwartet Tubalaté, aangevuld met drummer Ben Gray. Het tweede deel van deze compositie klinkt enorm zacht maar de onderhuidse spanning is een ideale zet naar het slotdeel dat een meeslepende drive heeft.
De cd eindigt zoals hij begint met een werk van Barbara Thompson. Opmerkelijk is dat deze componiste en tevens bigbandsaxofoniste en fluitiste zoveel oor heeft voor de bastuba, die volgens haar al te vaak miskend is als melodie-instrument. ‘Living In The Fast Lane’ is oorspronkelijk een concerto voor tuba en bigband maar werd herwerkt voor brassband door Jim Fieldhouse, euphoniumspeler bij de Engelse Hepworth Band. Tussenin had Thompson het al herwerkt voor haar bigband uitgebreid met een koperensemble. Voor de luisteraar is het genieten maar de solist moet in dit aartsmoeilijke werk wel het onderste uit de kan sleuren.
De eerste twee delen van ‘Salt Of The Earth’ hadden niet misstaan op Lester Bowies ‘Odyssee Of Funk And Music Vol.1’, ‘Bite The Bullet’ past perfect in de setlist van Youngblood Brass Band en ‘Double Trouble’ en ‘Going Down’ moeten fans van Jaga Jazzist en Lars Horntveth kunnen bekoren. Ten slotte mag Brussels Jazz Orchestra ‘Living In The Fast Lane’ opnemen om daarmee haar status als beste vooruitstrevende bigband nog wat meer kracht bij te zetten. Dit is absoluut grote klasse.
Meer over Les Neish & James Gourlay
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
