Canada stuurt haar zonen uit. Vanuit dat oogpunt kan Les Jupes benaderd worden. Het viertal is Engelstalig – maar koos enkel om te misleiden een Franstalige groepsnaam – en oogstte veel lof in eigen land met hun debuut ‘Modern Myths’. Door dit succes konden ze de overstap maken naar het oude continent. Zo kwam het album eerder uit in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. Nu is ook de Benelux aan de beurt.
Les Jupes staat voor epische muziek die volledig opgehangen wordt aan de stem van zanger Michael P. Falk. Hij beschikt over een opvallende bariton, waardoor onvermijdelijk een vergelijking met Editors gelegd wordt. Toch is de muziek vaak vuriger en harder aangeblazen. Een uitstekend voorbeeld is ‘Someone Lit A Fire Under Khrushchev’.
Anderzijds plegen ze een enkele keer de rust op te zoeken, onder meer in het door tragische basgitaren verzwaarde ‘A Caveman Returns Home To Find The Fire Has Gone Out’ wat nog kan rekenen op een uitgerekte explosie als finale en meer nog ‘This Place Owes Us’.
Dat ze ook eerder melodisch en zelfs wat catchy uit de hoek kunnen komen bewijzen ze in het – té – gladde ‘Mathematics’. Onderhoudend en met een strakke tred passeert vervolgens ‘Last Dance’ waarvan het refrein overladen wordt door ouderwetse synths om uit te monden in eerst weer een strakke tred en uiteindelijk uit te doven in een chaos van gitaren, drum en synths. Die laatste betekenen de naadloze overgang naar ‘Myth # 7 (Honour)’, waar een hoofdrol voor de drum is weggelegd en wat tevens van zich laat spreken door enige samenzang.
Vlammende gitaren passeren en krijsende drums beuken in op het trommelvlies tijdens ‘How Do You Keep This All In Line’. De melodieuze synthesizer uit de tweede helft van het lied klinkt vervolgens als een sirene die waarschuwt om een schuilplaats op te zoeken.
De negen minuten durende afsluiter ‘Awake, My Ghost’ start érg onderhoudend en lijkt aanvankelijk de aanhoorder in slaap te wiegen. Schijn bedriegt evenwel. Stilaan neemt het volume toe en traag gaat het tempo de hoogte in. Volgens de regels van de kunst – en dus ook lichtelijk voorspelbaar – is de finale er één van loeiende gitaren en aanzwellende drums, zodat het album uiteindelijk met alle clichés lijkt af te sluiten.
Les Jupes weet zich met dit debuut niet onverdienstelijk voor te stellen. Zo kan de stem van zanger Michael P. Falk naast die van Tom Smith (Editors) gezet worden – hoewel deze vedette wat meer diepgang en kracht heeft – en smeekt de groep muzikaal om aandacht. Dit doen ze met krachtige (vaak vlammend, soms loeiend) composities waarin nu en dan wat rustpunten ingebouwd worden. Dat dit bezwaarlijk origineel genoemd kan worden is zonneklaar, maar er zal altijd wel een markt voor zijn. ‘Modern Myths’ is dus voor wie dit horen wil een aanrader.
