De reeks 'Contemporaries of Mozart' is een van de oudste reeksen die het Engelse label Chandos uitgeeft. En wanneer men het bij Chandos over tijdgenoten van Wolfgang Amadeus Mozart heeft, kan vader Leopold Mozart natuurlijk niet ontbreken. Als Leopold Mozart vandaag vooral herinnerd wordt als de ambitieuze vader van het vroegrijpe genie Wolfgang Amadeus, die zijn zoon op jonge leeftijd voor prinsen, koningen en bisschoppen liet spelen om munt te slaan uit diens talent, dan doet dat Leopold Mozarts andere verdiensten als pedagoog en componist allerminst eer aan. Mozart senior was niet alleen bekend als auteur van een van de eerste vioolmethodes maar was als componist in haast elk genre actief. Naast Haydn en Stamitz mag zijn naam zeker genoemd worden in de ontwikkeling van de klassieke symfonie. Het zijn zes van zulke symfonieën, de allereerste opnames van die werken, die de London Mozart Players hier voorstellen.
De London Mozart Players is Engelands oudste kamerorkest en hoewel de muzikanten allemaal op moderne instrumenten spelen, zijn ze in hun uitvoering sterk beïnvloed door wat in de oude muziek wereld gebruikelijk is. Zo hoort men naast een warm uitgevoerde vioolsolo in het menuet van de eerste symfonie (in C groot, C1) duidelijke, heel gedetailleerde fraseringen bij de strijkers, vooral in de langzame delen. De finales van deze zes symfonieën speelt men vrolijk en soepel, nooit overdreven haastig.
Leopold Mozarts orkestratie is typerend voor werken die in het midden van de achttiende eeuw geschreven werden. Een kleine groep strijkers wordt versterkt met twee hoorns (en, wat minder typerend, geen hobo's). De hoorns zijn hier opvallend aanwezig met loopjes, trillers en kleine solopassages in elk werk waarin Leopold Mozart ze nodig heeft. Vader Mozart schreef namelijk hoorbaar virtuozer voor koperblazers dan zijn zoon, een overblijfsel van de barokke traditie waarin zulke hoge technische eisen alledaags waren. Iets meer muzikaal reliëf in de uitvoering was op sommige plaatsen wel welkom geweest, zoals in de symfonie in C groot, D1 maar dat blijft een detail bij een overigens erg verzorgde uitvoering.
Dit is en blijft puur diverterende muziek en Mozart ontwijkt in deze werken dus een al te gecompliceerd componeren. Hier vindt men geen verontrustende harmoniewisselingen, geen lange mineur passages en de uitvoering houdt vooral haar trage delen voldoende vlot. Dit blijft dus verfijnde maar toegankelijke en bescheiden rococomuziek. Vader Mozart beschouwde zichzelf als een moderne componist en dat maakt hem als 'vader van de symfonie' beslist even relevant als Joseph Haydn, wiens tweehonderdste sterfdatum dit jaar gevierd wordt.
Meer over Leopold Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
