Leonard Cohen is in oktober zeventig geworden. Dat is een respectabele leeftijd – zeker in het weinig gezonde muzikantenmilieu waar hij ondertussen al zesendertig jaar (sinds de release van zijn debuut-lp in 1968) toe behoort. Maar jammer genoeg is niemand immuun voor de tand des tijds, en op Cohens nieuwste cd 'Dear Heather' is het duidelijk merkbaar dat zijn artistieke krachten langzaam afnemen. De teksten zijn korter geworden, de arrangementen klinken zelden geïnspireerd, en Cohens stem is niet meer in staat tot het leveren van denderende prestaties. Hij beperkt zich op 'Dear Heather' dan ook voornamelijk tot het declameren van zijn teksten, waardoor enkele nummers (zoals 'Villanelle For Our Time') een sterk spoken word-karakter hebben. Op 'Undertow' laat Cohen de leadzang zelfs volledig over aan zangeres Anjani Thomas, en verzorgt hijzelf slechts de backing vocals. De combinatie van Thomas' technisch perfecte zang met het stille gebrom van Cohen klinkt desondanks best aardig, en maakt de song tot één van de schaarse hoogtepunten van de cd.
Het grote probleem op 'Dear Heather' ligt, zoals vermeld, bij de arrangementen. Cohen lijkt de spaarzame akoestische klankomlijsting die zo typerend is voor zijn eerste platen (en waarschijnlijk ook mee hun tijdloosheid en blijvend succes verklaart) al jarenlang te hebben afgezworen: de nummers op zijn vorige cd, 'Ten New Songs' uit 2001, verzonken in een moeras van klinische synthesizerklanken. Op 'Dear Heather' is de toestand minder ernstig, maar toch blijft Cohen een aantal songs opsmukken met compleet overbodige drumcomputers ('There For You', 'The Letters') en synthesizers ('To A Teacher'). Het lijkt erop dat hij te allen prijze wil aantonen dat hij méé is met "nieuwe" ontwikkelingen op muzikaal vlak, maar daarmee bereikt hij een tegengesteld effect: de elektronische instrumenten op de aangehaalde nummers klinken immers bijzonder gedateerd. Het volledig akoestische 'The Faith' (prachtig gearrangeerd met piano, fluit, oud en een schitterende vioolsolo) bewijst nochtans dat Cohens poëtische zieleroerselen beter verdienen dan kitscherige elektronicabegeleiding. Ook 'Because Of', waarop Cohen een intrigerende tekst over zijn relatie met vrouwen voordraagt en daarbij wordt begeleid door o.a. marimba en backing vocals van Anjani Thomas, is een sterk nummer. De lyrics van de "elf september"-song 'On That Day' lijken dan weer wat te weinig intigrerend: "Some people say / It's what we deserve / For sins against god / For crimes in the world / I wouldn't know / I'm just holding the fort / Since that day / They wounded New York". Het is jammer dat Cohen geen statement maakt over de oorlogen die het gevolg zijn van 9-11: er worden dagelijks talloze plaatsen in de wereld 'verwond' door (o.a. Amerikaans) geweld, maar hierover zwijgt hij in alle talen.
'Dear Heather' is een weinig homogeen klinkende plaat met grote (niveau-)verschillen op vlak van arrangementen. Sterke songs die Cohens gewezen grootsheid verraden, zijn op deze cd in de absolute minderheid.
Meer over Leonard Cohen
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
