Hoewel dit pas het tweede album is van deze Nederlandse thrashband, zijn de heren toch allesbehalve onbekenden binnen de harde muzieksector. Legion of the Damned is immers een voortzetting van Occult, semi-legendarische death/thrashers die helaas nooit de bekendheid kregen die ze verdienden. Daar lijkt nu alleszins een einde aan te komen, want het viertal gooit overal hoge ogen. Volledig begrijpelijk, wanneer de snoeiharde en hyperaanstekelijke thrash van 'Sons of the Jackal' door de speakers galmt.
Het feest begint met 'Son of the Jackal': een beukende en raggende gitaar zet de toon, waarna drummer Eric de zweep erover legt met een fluks ervandoor gaande basdrumroffel en heerlijke polkabeats. Het gitaarwerk van Richard is bijzonder snedig te noemen en hij verliest zich nooit in onnodig gepiel. De riffs zijn superstrak, niet overmatig technisch maar simpelweg raak. Vooraleer een luisteraar door heeft wat er gebeurd, gaan de duivelshandjes vrolijk de lucht in en begint het hoofd onweerstaanbaar te schudden op de maat. De heerlijke kwijlstrot van Maurice is de kers op de taart: zijn timbre is op zijn minst apart en opvallend te noemen en past bijzonder goed op de vlees-en-aardappelenmetal die Legion of the Damned brengt. 'Undead Stillborn' is evenzeer gezegend met memorabel riffwerk en heeft zo'n heerlijk old school refrein, waarbij eenieder het vrolijke woord 'stillborn' meteen meebrult. Eigenlijk is het bijna onzinnig om aparte songs op te noemen, want elk nummer heeft zo'n dermate hoog octaangehalte dat de band het ene hoogtepunt aan het andere rijgt. Misschien valt 'Seven Heads They Slumber' in een aparte categorie onder te brengen: dit korte akoestische stuk zit haast netjes halverwege het album en zorgt even voor een korte rustpauze, vooraleer 'Infernal Wrath' opnieuw voluit het gaspedaal induwt. Solo's zijn trouwens ook heel spaarzaam aanwezig: hoop en al zijn er vier solo-achtige passages, maar dat stoort niet in het minst. Nog veel leuker is dat de band ervoor koos om dit album uit te brengen met een bonusdvd waar ongeveer een twee uur aan extra materiaal op staat: verschillende live-sets (onder meer ook een stukje uit Hof ter Lo), weliswaar van wisselende beeld- en geluidskwaliteit, videoclips en een studioverslag. Genoeg dus om de dosis Legion of the Damned voor dit jaar op peil te houden op regelmatige basis.
'Sons of the Jackal' is een eersteklas album dat nog meer dan voorganger 'Malevolent Rapture' in staat is om alles en iedereen omver te blazen. Snoeihard, vlijmscherp en met het hoofd fier rechtop staat deze band klaar om de wereld een poepje te laten ruiken.
Meer over Legion of the Damned
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
