In 2014 viert Led Bib haar tiende verjaardag. Om dat jubileum in de verf te zetten brengt de groep tegelijkertijd twee albums uit: de liveplaat ‘The Good Egg’ (enkel op vinyl te verkrijgen) en een nieuw studioalbum getiteld ‘The People In Our Neighbourhood’, waarop het kwintet haar gekende troefkaarten van meet af aan op tafel gooit.
Onder leiding van drummer Mark Holub slaat Led Bib al tien jaar een brug tussen hedendaagse jazz en rockmuziek. Gekruid met een behoorlijke dosis testosteron, klinkt de groep als het liefdeskind van Soft Machine en John Zorns Masada, waarbij dit laatste vooral te danken is aan altsaxofonisten Pete Grogan en Chris Williams, die samen de loeiende voorhoede vormen. Ook erg bepalend voor het geluid zijn de Fender Rhodes en andere keyboards van Toby McLaren, die regelmatig vuil en ruig mogen klinken. Het geeft het geinige ‘The Roofus’ een bijzonder gevaarlijk randje, hoewel het thema van deze track eerder weg heeft van een wel zeer fletse calypso. Tegelijk schuwt het kwintet het sentiment niet. De eenvoudige ritmische bewegingen en kleverige harmonieën van ‘Recycled Saga’ worden de luisteraar bijna acht minuten lang zonder schroom in het aangezicht gekwakt. Huilende saxen en dramatisch geramde pianoakkoorden die spontaan aan het Eurovisiesongfestival doen denken? Het mag duidelijk zijn dat Led Bib hier op een zeer slappe koord balanceert.
De productie van deze plaat was in handen van Richard Woodcraft, die zich vooral verdienstelijk maakte in de pop- en rockwereld met opdrachten voor Grinderman, Seasick Steve, Neil Young, Arctic Monkeys en Radiohead. In ‘Plastic Lighthouse’ lijkt Led Bib rechtstreeks te verwijzen naar de groep rond Thom Yorke, want de steeds maar herhaalde akkoordenreeks is krek dezelfde als die in Radioheads ‘Everything In Its Right Place’. De uitwerking is hier echter net iets explosiever dan in de openingstrack van het befaamde ‘Kid A’, met veel ruimte voor een vrijpostig kletsende Holub en een lekker sappige uithaal van een van de saxen. Al minstens even ontvlambaar is opener ‘New Teles’, waar de twee blazers een klezmerachtig motiefje spelen dat niet zou misstaan in het Masada-repertoire. De rif die het daarna overneemt doet het geheel echter overslaan naar een stevig rockende groove, wat nog steeds een van de grote troeven is van dit vijftal.
‘The People In Our Neighbourhood’ lost de verwachtingen als typische Led Bib-plaat zonder veel problemen in. Met een handvol leuke tunes en de gekende adrenalinemomenten zal bijgevolg ook dit album bij een breed publiek in de smaak vallen.
