Het nut van de recent verschenen verzamelaar ‘Oxycanta III’ op Ultimae laat zich al blijken. De Duitse geluidskunstenaar Lars Leonhard had al enige obscure releases achter de rug en mocht muziek voorzien voor promovideo’s van de NASA. Op die manier kreeg veroverde hij ook een plek op de compilatiereeks van het ambientlabel. Dat beviel beide partijen zo goed, dat meteen werd afgesproken enkele digitale ep’s uit te brengen. ‘Burning Clouds’ is daarvan het eerste resultaat.
De hoes van een opwellende vlam tegen een bordeaux achtergrond voorspelt enige warmte op dit digitaal werkje. Geheel volgens verwachting, stralen de drie tracks een zekere rust en gloed uit. De componist werkt in een erg breed palet van gelaagde klanken en verfijnde details, die een fantasierijk beeld oproepen. De bijbehorende promovideo en het artwork in de Ultimae-huisstijl spreken in elk geval boekdelen: dit is wederom geestesverruimende muziek van hoog niveau.
De openende titeltrack glijdt voort op een gestaag wentelende hartslagpuls met warme wolken van diepe ambientscapes, tikkende details en ontluikende clickpatronen. Het nummer trekt open tot een benevelende dub met ijle halo's en subtiel rollende ritmen. Bassen slaan diepe putten, terwijl korte, hoge fonkelgeluiden voor de nodige lichtpulsen zorgen. Verder hangt over het geheel een mistige gelaagdheid die in trage omwentelingen voor een zwaar bedwelmend gevoel zorgt. Dit is erg afgemeten ambientmuziek vol suggesties, die samen een geheel van opwellende klanken vormen. Bij momenten tekenen diep stotende technobeats zich af, even later stevig rollende middentonen, maar de dromerige, suggestieve fantasiebeelden waarmee deze track doorspekt is, houden het nooit echt lang vol.
'Halos' is een stuk tastbaarder en vertrekt van stevige windvlagen, scherende synthesizertunes en wederom diep bonkende baspulsen, waartegen hoog knisperende geluiden zich afzetten. Ondanks een titel die richting vage halo’s knipoogt en een inhoud van glijdende spaceklanken, werkt Leonhard hier nog meer met dubbassen en fijn in elkaar geconstrueerde IDM-ritmes. De erg evenwichtige combinatie van subtiele geluiden en krachtige klanken bulkt van de melodieuze sterkte, wat het multidimensionale karakter van de Duitser zijn muziek extra in de verf zet.
Ook afsluiter 'Northern Light' lijkt omwille van zijn titel eerder ongrijpbaar te zijn, maar de omrollende lagen, tikkende patronen en diep stompende bassen, vormen een bedwelmende, trage digitale technoconstructie die juist erg beweeglijk overkomt. Hakkende geluiden en warme buikmelodieën vormen een mooi ritmisch schouwspel, golvende synthesizertonen wellen op en verwennen het oor van de luisteraar. Oplichtende, ploppende klanken vergroten de IDM-puzzel van deze mooi evoluerende track. Met diverse opeenvolgende auditieve gezichten, blijkt het avontuurlijke 'Northern Light' zo uitgekiend in elkaar te zitten, dat eindeloos genieten gegarandeerd is.
‘Burning Clouds’ is een (te) kort, maar wonderbaarlijk werkje dat ontzettend gesofisticeerd klinkt. De wijd uitdijende, fantasierijke ambientmuziek zit vol prettig aanvoelende details. Geen geluid is ongepast of onafgewerkt. Lars Leonhard verkent duidelijk heel het spectrum van studiofrequenties en legt met deze digirelease op penibele wijze de tekortkomingen van reguliere luisterapparatuur bloot.
