Vorig jaar nog wist de Franse componist Guillaume de Chirac zeer te overtuigen met het debuut 'One' van zijn indiegroep Landscape. 'With a Little Help From My Friends' is de tweede langspeler van deze jongeman en heeft zijn titel niet gestolen: hoewel de Chirac zich nog steeds laat begeleiden door gitaristen Steffen Charon en Léonard Mule, bassist Richard Cousin en drummer Cyril Tronchet, zijn er deze keer ook een hele hoop gastmuzikanten vertegenwoordigd. Waaronder ook: zangers. En net daar wringt het schoentje.
Landscape gaat uiteraard nergens onder de pijngrens, maar dit album is lang niet zo sterk als zijn voorganger. De schattige intro 'Lost in Translation' laat de gekende combinatie van akoestische gitaar, xylofoon en mellotron horen, maar loopt er toch wat verloren bij. Vlak hierna komt 'Slow Down', een eerste nummer dat onder de noemer "best mooi maar veel te lang" valt: middenin kan een struikelende piano nog wel even overtuigen, maar het nummer is simpelweg te minimalistisch om te blijven boeien. Dit geldt eveneens voor het melancholische en (vooral) trage 'Someone Else': ook hier mag Benoît Guivarch van Carp als zanger aantreden, maar zijn monotone zangpartijen doen de nog wel aangename opbouw van het nummer volledig teniet.
'Born Wild' is dan weer gebaseerd op een leuke gitaarpartij die jammer genoeg niet wordt uitgewerkt, maar enkel mag dienen als een poppy begeleiding voor een wederom eentonig lied, dit keer met de flauwe stem van Overhead-zanger Nicolas Leroux. Wanneer Arman Meliès echter 'L'heure d'à Côté' inzingt, weet die wel te charmeren (hoewel het nummer voor de rest ongeïnspireerd blijft): Franse teksten blijken Landscape in elk geval toch iets beter af te gaan. Jammer genoeg is het futloze vullertje 'Run Away' daarentegen weer simpelweg oersaai.
Op slechts drie momenten laat de Chirac zijn talent nog even bovenkomen. Het tussendoortje 'Parenthèse' is een mooi werkstuk van gitaren, strijkers en zachte toms. 'I Wish' is het enige nummer dat zelf door de Chirac werd ingezongen, waardoor het ook opvallend beter overkomt dan de rest: wat begint als een singer-songwriter-achtige compositie gaat later over in een groots postrockgedeelte met fijne drums en sferische achteruitgespoelde zang – hoewel de climax voorbij is voor je er erg in hebt. Ook afsluiter 'Someday' (weeral: best aangenaam maar te weinig gevarieerd) heeft een zeer sterke strijkerfinale: het kàn dus.
'With a Little Help From My Friends' is weer erg postrockachtig (vooral Sigur Ros blijft een duidelijke invloed) en doordrongen van een folky sixties feel (The Beatles zitten niet alleen in de titel). Toch hebben de eerder kleffe nummers opvallend weinig om het lijf in vergelijking met het warmer klinkende 'One' en is vooral de instrumentatie veel minder kleurend. Net doordat Landscape ervoor kiest om brave zangpartijtjes te gebruiken, wordt het geheel plots veel alledaagser en verliest de muziek zijn aparte, authentieke karakter.
Meer over Landscape
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
