Het ervaren Amerikaanse vijftal Lagwagon staat sinds 1988 garant voor een bijzonder aangenaam potje pretpunk. Albums als 'Duh' (1992) en 'Let's Talk About Feelings' (1997) zijn ondertussen punkklassiekers die een vrolijke, optimistische stijl representeren. Het nieuwe album 'Resolve' is echter anders van toon: toen Lagwagon's eerste drummer (Derrick Plourde) zich recent van het leven beroofde, besloot de groep zich op te sluiten en alle frustratie en verdriet eruit te gooien. In enkele weken was het album klaar en het klinkt als een mengeling van frustratie en optimisme.
Hoewel men, met de motieven in het achterhoofd, eerder een donkere plaat zou verwachten, klinkt 'Resolve' nog opvallend goedgeluimd. Maar schijn bedriegt: opener 'Heartbreaking Music' is een snel, strak nummer met verschillende ritmes en oliegladde overgangen. Na deze aanval van slechts twee minuten wordt de luisteraar rechtstreeks in het knappe 'Automatic' gesleurd, dat een catchy riff combineert met een tomtom-groove en ijlende zang: AC/DC ontmoet Nirvana onder een zware NOFX-invloed. Lagwagon laat af en toe dissonante akkoorden horen, in combinatie met melodische gitaarpartijen, soms een bescheiden maar effectieve solo en, als het even kan, een akoestische intro. Ook bevat het album enkele sterke tekstlijnen, zoals in 'The Worst': "A cement frown breaking / Allows a straight line blown away / It fell at thirteen / Hours blind every winding curve / You start the fall from grace". Hoogtepunten? In 'The Contortionist' wordt een bijna dansbare 6/8-ritmiek overgenomen door een geweldige bridge, in het bliksemsnelle 'Rager' rakken de gitaren een heel eind weg terwijl de ritmesectie zowat in brand staat en als het refrein van het zachtjes opbouwende 'Sad Astronaut' de tweede maal pijlsnel door de boxen vliegt, schiet Lagwagon midden in de roos. De twee knapste composities zijn 'Creepy', een festijn van originele wendingen en melodieën, en de afsluiter 'Days of New', dat met zijn geven-en-nemen-opbouw de muzikale en emotionele topper is. Hier met dat skateboard!
Desalniettemin blijft deze plaat eerder onderhoudend dan opvallend. Lagwagon is uiteraard één van de vaandeldragers van de punkrock en de groep bevat excellente muzikanten, maar de constante links met Pennywise, NOFX of Bad Religion zijn nooit weg te denken. Zanger en songschrijver Joey Cape heeft een stem die boven het gemiddelde punkniveau zit, maar de meeste nummers steken niet boven die grens uit. Deze vijf heren kennen duidelijk hun vak, maar om promotie te krijgen zullen ze toch iets verrassender uit de hoek moeten komen.
Meer over Lagwagon
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
