Nadat hun debuutalbum 'I miss you, I'm pregnant' een beetje in de schaduw bleef staan, doen de jongens van Laakso met 'My Gods' opnieuw een gooi naar de eeuwige roem. Of dit album het Fins-Zweedse kwartet op de wereldkaart zal zetten, valt echter nog af te wachten.
'My Gods' opent met het matige 'Once Again Late at Night'. Een frivool gitaarriffje aan het begin van het nummer wordt na enkele seconden overladen met effecten die de gitaar meer doet lijken op een sitar die op een distortion werd aangesloten. Een leuk effect, maar het geeft het geheel een nogal houterige indruk. Boeiender is 'High Drama'. De swingende bas en gitaar tijdens de strofen komen recht uit de oude rock 'n roll van de jaren '50. Zanger Marcus KrunegÅrd contrasteert hier perfect mee door met een zwoel, haast vrouwelijk David-Bowie-achtig timbre in zijn stem het nummer te domineren. Tijdens het refrein wordt een klokkenspel geïntroduceerd en de klokken zullen bijna in elk nummer van het album blijven luiden. Na 'High Drama' is het even wachten op een echt knap nummer. Nummers als 'Someone Somewhere', 'My Gods' en 'In My Blood' zijn leuke muzikale experimenten waar de groep rock, country, ritmisch hi-hatgeweld, hammondorgels en soms zelfs brute gitaren probeert te mengen met de falsetstem van KrunegÅrd. Maar de klokjes van het klokkenspel maken het geheel soms net iets te druk. Meest opvallend is 'Hamburg Night'. Het nummer doet zowel qua muziek als zang enorm denken aan de meer melancholische en meeslepende nummers van Zita Swoon. (Zoals bijvoorbeeld: het trage, bitterzoete 'About The Successful Emotional Recovery Of A Gal Named Maria'.) Ook vocaal doet KrunegÅrd aan Stef Kamil Carlens denken. 'Hamburg Night' blijft traag en donker en voor het eerst op het album komt het klokkenspel ook volledig tot zijn recht. Ook thematisch draagt dit nummer een veeleer duistere, melancholische stempel. De gebroken harten en liefdesavonturen die voordien steeds in de teksten aan bod kwamen zijn nu vervangen door een donkere, cynische beschrijving van een nachtje stappen in Hamburg. "Someone calls me cutie, someone pulls my arm / It's a tranvestite two meters tall / He pulls so hard I fall now he can take what he wants / but someone screaming makes him chance his mind."
'My Gods' is geen hoogvlieger te noemen. De echt knappe vondsten zijn schaars, KrunegÅrds zang is net iets te hoog gegrepen en de nummers missen vaak originaliteit. Het klokkenspel kan soms een leuke meerwaarde geven, maar overdaad schaadt. Kortom: dit is een plaat met meer laagtes dan hoogtes.
Meer over Laakso
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
