Ook in Italië wordt alternatieve rock gemaakt, maar die raakt niet al te vaak buiten de eigen landsgrenzen. Dat kan liggen aan het feit dat veel van die groepen vooral in de moerstaal zingen en dat vormt toch vaak een barrière naar internationale erkenning. Ook La Colpa is zo'n bandje dat enkel de eigen taal bezigt en de groep presenteert met 'Mutuo Perpetuo' een nieuw werkstukje met vijf tracks die best goed in het gehoor liggen, maar tegelijk te weinig om het lijf hebben om een grote impact te hebben.
De muziek die de heren presenteren ligt ergens in het midden tussen Bush, dEUS en wat meer punkgerichte acts. Die vergelijkingen liggen misschien nog net iets te hoog gegrepen voor deze jongens, maar het geeft wel aan dat La Colpa niet te beroerd is om buiten de platgetreden paden te willen kijken. De muziek is overwegend snel en oppeppend, maar mist tegelijk ook echt opvallende hooks dan wel opvallende kantjes. Het openende titelnummer kent bijvoorbeeld een behoorlijke drive, maar mist afwisseling, aangezien de voornaamste riff iets te vaak herhaald wordt. 'La Dittature Degli Anestesisi' is wat vlotter en krijgt gezelschap van een iets opvallender melodielijn, maar heeft dan weer te weinig punch.
Het voornaamste euvel van La Colpa is dat het allemaal (behalve misschien tekstueel) zo enorm braaf blijft. Nergens springt de groep echt uit de band en hoewel dit soort muziek het zonder twijfel goed kan doen in semi-alternatieve hitlijsten, blijven veel muziekliefhebbers wat op de honger zitten. Het is aangenaam om naar te luisteren, maar biedt weinig tot geen meerwaarde.
'Mutuo Perpetuo' is een aardig alternatief rockschijfje, maar in de overvloed aan releases en bands moet de band toch echt met iets straffer afkomen, willen ze opvallen. Tot het zover is, blijft het bij een 'aardig, maar ook niets meer dan dat'.
