Wanneer zangeres Irina Karamarkovic en elektronicamuzikant Nevenko Bucan in Oostenrijk belanden, op de vlucht voor de opstoot van nationalisme in voormalig Joegoslavië, treffen ze daar andere Joegoslavische muzikanten. Het resultaat van dit treffen wordt La Cherga, een mix van Balkangeluiden met dub, reggae en ska. Live blazers, bandoneon en gitaar worden aangevuld met dubby echokamers, elektronica en beats die variëren van traditionele Balkangrooves tot breakbeats en drum'n'bass.
Ondanks deze gevarieerde input is de groep er in geslaagd 'Fake no More' organisch en verzorgd te laten klinken, maar ook wat wisselvallig. De plaat valt namelijk uiteen in twee helften: kwantitatief gelijk, maar kwalitatief verre van. Wanneer de traditionele elementen overheersen, klinkt de groep opwindender dan wanneer het heil gezocht wordt in de hippere beats. De repetitieve regelmaat van dub en reggae werkt dan steriliserend: weg zijn de ritmische accenten en de krachtige golfslagen van de volksmuziek. De muzikale veranderingen zijn te beperkt om te boeien en de tracks passeren haast onopgemerkt.
Hier wordt duidelijk meer de kaart van het zuiderse plezier getrokken wat tot genante situaties leidt. Fun is zelden drager van kritische boodschap of muzikaal ambitieuze ingesteldheid en dat is hier niet anders. De kritiek op de muzikale gemakzucht van hun collega's in de titeltrack ("All these women shaking titties / All these man just wanting quickies / All those morrons making Money / Shitting on stage, tryin' to be funny") is perfect toepasbaar op het nummer zelf. De steeds herhaalde melodielijn van 'Don't go This Way' is dan weer zo knullig en flinterdun dat het zinnetje "Don't be braindead" met moeite nog ironisch te noemen is (mocht dat al de bedoeling zijn). Verder klinken de blazers nu en dan zo futloos dat ze in een gemiddelde Balkanfanfare geen twee minuten overeind zouden blijven en wordt het afsluitende 'Down Domination' niet minder dan twaalf minuten uitgemolken zonder dat daar enige muzikale reden toe is.
Gelukkig zijn er ook betere tracks, vooral wanneer het traditionele geluid meer vrijheid krijgt. 'Wedding Song' is een lekkere portie Balkanfeestmuziek en in 'Rembetiko 22' zorgen de tempowisselingen er voor dat de energie van de ska beter tot uiting komt. Wisselingen in het tempo zijn ook te horen in 'Ciganka' waarin de combinatie van drum'n'bass beats, elektronisch geflipper, kringelende blazers en stoten van de elektrische gitaar in een geslaagde en afwisselende combinatie worden samengebracht. Hier en in 'What a Wonderful Life' (met een goed uitgewerkt arrangement in verschillende delen) wordt duidelijk waartoe La Cherga in staat is. Op voorwaarde dat ze het zich niet te gemakkelijk maken en wegvluchten in de vlot scorende, onbezorgde grooves.
Meer over La Cherga
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
