De jongens van het Franse ‘La Caravane Passe’ zijn op zijn minst lichtjes gestoord te noemen. De groep noemt het zelfverzonnen dorp ‘Plèchti’, waarin de luisteraar nog werd verwelkomd in het vorige album ‘Velkom Plèchti’, als heimat. Gezongen wordt er in het Frans en Engels, afgewisseld met fragmenten Duits, Roemeens, Servisch en Spaans. Hoewel de stijl overwegend te beschrijven is als gipsy-balkanbeats, valt er veel meer dan enkel dat te ontdekken. Invloeden van het Franse chanson, rap, ska, electronica rock en zelfs drum’n bass vallen niet te ontkennen.
‘Zinzin Moretto’ vertelt het verhaal van vluchtelingen die worden opgenomen in de groep van Zinzin Moretto, wat een erg hartelijke gemeenschap blijkt te zijn. Een mens zou het niet meteen zeggen, maar hier passeren al tamboerijn, elektrische gitaar, trompet, mondharp, saxofoons, fluit, trombone basgitaar en drums de revue. ‘Moustache on the Stage’ neemt de luisteraar mee op een reis door de geschiedenis van de snor. (Een nummer over snorren kan nooit kwaad…) Buiten het snorretje van een eerder bekende leider uit de jaren ’30 en ’40 passeren er een heleboel de revue. Freddie Mercury (let op de hilarische uitspraak), Groucho Marx, Asterix, Saddam Hoessein, Albert Einstein maar ook Frida Kahlo (eerlijk is eerlijk). Afsluiten doen ze met de volgende instant-klassieker: Et ta mère. Het leuke, gezapige ‘Cybercriminal’, waarop de didgeridoo een opvallende aanwezige is, gaat over een crimineel die het wereldwijde web en al haar mogelijkheden misbruikt. Want : Dans tout les cyber-commisariats / On ne parle que de moi. ‘One Kolo Beyond’, waarin een snuifje drum ’n bass valt te ontdekken, gaat zo snel dat zelfs de geoefende benenzwierder het moeilijk zal krijgen.
Tekstueel doet ‘Ahora In Da Futur’ bij momenten denken aan Bart Peeters, maar dan in de melting-pot van talen die ‘La Caravane Passe’ als haar medium gebruikt en met minder staaltjes van poëtische kunde, die laatstgenoemde wel tentoon spreidt. Het moet wel gezegd dat het niet altijd evident is de teksten te ontcijferen. Misschien gaan daardoor ook wel een boel dubbele bodems verloren.
Luisteren naar ‘Ahora in da Futur’ is in de eerste plaats gewoon erg leuk. Ieder nummer heeft ergens wel iets knotsgeks in zich, maar toch weet ‘La Caravane Passe’ het overzicht te behouden en een relatief samenhangend en uitgebalanceerd geheel te brengen. Deze plaat is een volstrekt goed te praten guilty-pleasure.
Meer over La Caravane ¨Passe
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
