TAZ (Theater Aan Zee) is naast een van de boeiendste festivals voor podiumkunsten in Vlaanderen ook steevast een evenement waar men ontdekkingen kan doen. De organisatie heeft een oog voor jong talent uit de theater-, dans- en muziekwereld en dat vertaalt zich elke zomer in een programma vol nieuwigheden en premières. In aanloop naar de editie van 2013 werd saxofonist Erik Bogaerts (Banjax) gevraagd een groep samen te stellen en te presenteren tijdens het festival. Dat resulteerde in Kvartett, een vierkoppig jazzcombo dat met ‘Vekk’ een eerste ep op de wereld heeft losgelaten.
Vier tracks presenteert Kvartett op haar in eigen beheer uitgebrachte mini-album. Daarin is telkens een mooi uitgebalanceerd kwartet te horen, dat een opvallend lyrische en bovendien heel herkenbare spelstijl hanteert. De sferische Scandinavische jazzsound, die welig tiert binnen de catalogus van het ECM-label, is op ‘Vekk’ namelijk nooit ver uit de buurt. Het begint al met de mistige openingsminuten van de titeltrack, waarin bassist Axel Gilain de snaren voorzichtig aanstrijkt in een spelletje met grondtonen en flageoletten. Het ijle klankenveld wordt geïnfiltreerd door pianist Alexi Tuomarila en Bogaerts, waarna een fleurig harmonieus stuk tot stand komt, dat door het telkens maar herhalen van de akkoordenreeks naar een getelefoneerd hoogtepunt toewerkt op het einde van de track. Met ‘Masar’ (van Le Trio Joubran) komt vervolgens een gure, oosterse wind binnen waaien. Centraal in dit stuk staat een onrustig motief dat in combinatie met het ritmische werk van drummer Lionel Beuvens voor een constante spanning zorgt. Het inspireert Bogaerts zelfs tot een nijdig momentje wanneer zijn altsax even voluit gaat kwelen.
In de overige tracks keert de rust echter terug en worden de emoties ongegeneerd uitgesmeerd. Het is vooral Tuomarila die zich hier het meest manifesteert met als hoogtepunt een mooie solo in ‘Hymne’, die dartel danst op de vederlichte ritmes van de tandem Beuvens-Gilain. De Fin eist overigens wel vaker een hoofdrol op en soleert ook in titeltrack ‘Vekk’ opvallend, zij het met dezelfde zweem van naïef enthousiasme die over heel deze track hangt.
Niet alles wat Kvartett op deze ep presenteert maakt een blijvende of beklijvende indruk, maar met een prikkelende bewerking van ‘Masar’ en een paar knappe momenten (in onder meer ‘Hymne’) kunnen liefhebbers van melodieuze jazz hier zonder twijfel hun voordeel mee doen.
