De Oostenrijker Peter 'Pita' Rehberg produceert al een dikke tien jaar extreme elektronicanoise op gereputeerde labels als Mego, Mosz en Touch. Stephen O'Malley is berucht van het dronemetalfenomeen Sunn o))) en (het helaas ter ziele gegane) Khanate en nevenprojecten zoals Aethenor en Ginnungagap. Wanneer beide heren beslissen om de krachten te bundelen, weet iedere toegewijde fan dat het resultaat niet meteen een album met fijne popdeuntjes zal opleveren, integendeel. Het begint al met de naam van het project: KTL komt immers van 'kindertotenlieder', de titel van een theaterproductie van Gisèle Vienne en Dennis Cooper waarvoor het duo de soundtrack leverde. Van die gelegenheid werd gebruik gemaakt om dit album in te blikken. De muziek op dit album is wel niet de soundtrack bij het theaterproduct zelf, hoewel elementen ervan in de voorstelling kunnen opduiken. En om het helemaal vrolijk te maken: een deel van de muziek op deze schijf is ingeblikt in een oude Franse verzetsbunker.
De passend getitelde openingstrack 'Estranged', blinkt uit in eenvoud. IJle oscillerende computergeluiden en sober geschraap en gefriemel op gitaar weven zich rond een monotone, subtiele synthklank. Dit gaat maar liefst 24 minuten lang door en toch verveelt deze onheilspellende ambient voor geen seconde. Daarna veegt 'Forest Floor' – in vier delen – in alle hevigheid iedere subtiliteit radicaal van de tafel. Een log en massief klinkend gitaargeluid bokst op tegen een snellere en hoger klinkende gitaarriff terwijl Rehberg extreme elektronicaklanken in de mix gooit. In het tweede deel wordt de ritmische component aangeleverd door Rehberg in de vorm van een puls die zo op een industriële montageplaats lijkt te zijn gesampled. Donkere, laaggestemde gitaarakkoorden en occasioneel opdoemende noiseklanken proppen het geluid verder vol. Onvermurwbaar gaat het duo op zijn elan verder: het derde bedrijf is een supergemene drone van vettige, verbasterde elektronicaklanken en zware gitaarakkoorden en -feedback. In het vierde deel beukt snel gitaarwerk van O'Malley in op een gitaarmuur en verschroeiende laptopklanken. Pas in het afsluitende 'Snow' gaat de allesverterende storm weer liggen, maar de zon is nergens te zien. Bovenop een loop van friemelende gitaarklanken en beheerste feedback sluipen slierten korrelige ruis en desolate klanken behoedzaam naar de voorgrond en zorgen voor een naargeestig einde van dit werk.
Zoals verwacht en verhoopt etaleren beide heren met brio hun kunnen en is de sfeer gitzwart en de muziek extreem. Voor wie het dronewerk van Sunn o))) al een brug te ver was loopt best met een weide boog om deze cd heen. Liefhebbers van dergelijke extremiteiten kunnen dan weer met een pervers genoegen tachtig minuten lang hun arme oorschelpen geselen met deze duistere parel van gesublimeerde grimmigheid.
Meer over KTL
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
