De geboorte van een eerste kind is een van de grote mijlpalen in een mensenleven. Terwijl de meeste bijna-moeders in de aanloop naar dit moment de laatste voorbereidingen treffen en het vooral wat kalmer aan gaan doen, nam de Canadese pianiste Kris Davis nog vlug een nieuwe plaat op met haar trio. Nadat ze terugkeerde van een Europese tournee - ook dat nog - dook ze hoogzwanger de studio in en maakte met ‘Waiting for You to Grow’ een intens album dat bol staat van ingehouden spanning en verwachting.
Het Kris Davis Trio bestaat naast de bandleidster uit twee topmuzikanten en -improvisatoren van de Downtown scene: bassist John Hébert en drummer Tom Rainey. In 2010 verscheen van dit gezelschap het album ‘Good Citizen’, waarop vooral de veelzijdigheid van de pianiste en haar grote stilistische bereik opvielen. Davis kent haar klassiekers, maar houdt tegelijk van heel diverse, vaak hedendaagse toetsen zoals prepared piano en nieuwe compositorische concepten uit de klassieke muziek. Op deze tweede plaat lijkt ze vooral interessante verbindingen te zoek tussen compositie en improvisatie. Het trio bevindt zich namelijk voortdurend in het weinig stabiele grensgebied tussen de twee, waardoor de meeste stukken geen afgelijnde vorm hebben en tevens een organisch verloop kennen.
Gecomponeerde elementen komen in verschillende tracks wel expliciet op de voorgrond. Zo fungeren schijnbaar losse accenten en cadenzen als ankerpunten. Soms vormen ze een heus skelet waarop het trio via improvisatie een hele constructie bouwt. Dat is onder meer het geval in ‘Berio’, waarin - naast de overduidelijke invloeden van de genoemde componist - de groep een stappenplan volgt. De uitstervende pianoklanken in het begin doen denken aan Berio’s pianosonate, terwijl de aparte samenklanken en akkoorden de inspiratie bij de ‘Sequenza’ lijken te halen. Hébert en Rainey geven ondertussen de indruk vrij rond te zweven, maar het trio komt op sommige momenten als bij toverslag samen in een gedetailleerde kronkel. Het toont aan dat de compositorische structuur overal op impliciete wijze aanwezig is, wat de luisteraar onderhuids ook voelt door de positieve spanning die voortdurend van de muziek afstraalt.
In ‘Whirly Swirly’ zorgt Hébert voor een oriëntatiepunt via een hobbelende baslijn. Davis laat in dit 15 minuten durende stuk heel diverse dingen horen: een Monkiaans hoekig thema, dan weer een waterval aan versnipperde noten afgewisseld met inside piano (het beroeren van de snaren in de klankkast) en een logge figuur in het lage register. Ze lijkt het allemaal moeiteloos uit haar mouw te schudden, wat des te opmerkelijker is gezien het fysiek veeleisende karakter van veel van die passages. Davis trekt op die manier vaak de aandacht naar zich toe, maar ‘Waiting or You to Grow’ is desondanks zuivere triomuziek. In ‘Propaganda and Chiclets’ bloeit de drie-eenheid helemaal open met meer dan 10 minuten vol intense dynamische uitwisselingen, waarbij het hele spectrum van hedendaagse jazzmuziek wordt verkend, van cerebraliteit en vrijpostigheid tot poppy lyriek.
Dankzij een onvoorspelbare afwisseling en een eindeloze stroom van ideeën en betekenisvolle interacties kan ‘Waiting for You to Grow’ gelden als een typevoorbeeld van moderne pianojazz. De plaat mag door haar intens karakter weliswaar de volledige aandacht van de luisteraar opeisen, maar die krijgt daar op zijn beurt een geweldige luisterervaring voor in de plaats.
