Kreidler is geschreven met de ‘k’ van krautrock, de ‘e’ van experimenteel en de ‘d’ van Duits. Maar in tegenstelling tot het gelijknamige, naoorlogse snorfietsje is de band Kreidler überhip en wordt ondermeer gevraagd om modeshows van Chanel of Lacoste muzikaal op te luisteren. Het kwartet uit Düsseldorf kan het zich dus gerust permitteren na vijftien muzikale jaren zijn horizonten te verbreden. Negende langspeler ‘Tank’ neigt meer dan ooit naar ambient, obscure soundscapes en ritmisch krachtige sfeerprenten. Extra inspiratiebronnen zijn legendarische 6-trackplaten als ‘75’ van Neu! en een aardige scheut disco.
Een stevige dosis kruit en naoorlogs doe-het-zelf experiment klinkt doorheen de eerste noten van deze plaat. Een halsstarrige gitaarriff, krakende klanken, rafelend drumwerk en digitale percussieaccenten vormen een donker, beklemmend schouwspel. Kreidler maakt lange, traag opklimmende instrumentale nummers met een sterk repetitieve, psychedelische inslag en een duister karakter. Een goedkoop klinkend, dof afgesteld drumstel en voornamelijk analoge synthesizerklanken zijn de smaakmakers die echter digitaal sterk worden onderbouwd.
‘Jaguar’ lijkt de themasong voor een Atari computerspel waarbij de vuurknop ingedrukt blijft en andere oubollige computergeluidjes opduiken, terwijl het basismotief van langzaam aangetikte trommelvellen en een spaarzame, funky baslijn hardnekkig blijft aanhouden. Stelselmatig komen Vangelis-achtige synthesizerpartijen het klankspectrum verruimen zodat een heerlijk verweven collage ontstaat. En zo’n patroon herhaalt zich zes prachtige tracks lang.
Kreidler balanceert voortdurend op bijna archaïsche, industriële krautrockklanken en benevelende, mooi geconstrueerde ambienttapijten. De ritmestructuur is steevast traag, maar prominent aanwezig. ‘Gas Giants’ bestaat grotendeels uit een rollende drumpartij, waaronder wat belletjes, een harp- en een gitaarmotiefje werden geschoven en dat door dromerige toetsen wordt gebundeld.
Enkele ingrediënten niet te nagesproken, opteert dit kwartet voor veel achtergrondklanken en weinig instrumenten op de voorgrond. Deze muziek bulkt van de suggesties en laat veel ruimte voor interpretatie van de luisteraar. Afsluiter ‘Kremlin Rules’ pakt wat dat betreft nog het meest uit dankzij een hobbelende discogroove en daarmee laat ‘Tank’ een prachtige indruk na die smaakt naar veel meer.
