Af en toe zijn er groepjes die wat meer persaandacht verdienen, maar die het om één of andere reden nooit zullen krijgen. Een veel voorkomend voorbeeld vormt de gehanteerde expressie. Als voorbeeld kan de Deens-Zweedse groep Kostcirkeln genomen worden die zich uitdrukt in de moedertaal. In andere landen dan hun heimat zullen deze muzikanten waarschijnlijk geen voet aan de grond krijgen. Toch maakte het vijftal – met ankerpunt Qarin Wikström – in de vorm van de EP ‘Bästa Vän’ (vrij vertaalt: ‘Beste Vriend’) een opmerkelijk vervolg op hun debuut uit 2007. De zeven nummers vormen bovendien de aanzet van een trilogie, waarvan het vervolg later dit jaar moet verschijnen.
Binnen de rangen van Kostcirkeln – niet veel meer dan een gelegenheidsgezelschap – zit mooi volk, naast de gelauwerde voorvrouw tellen ze tevens gevierde muzikanten als Simon Toldam op toetsen (jazz-muzikant, ondermeer van zijn gelijknamig trio) en drummer Anders Provis. De muziek die gecreëerd wordt, is een kruisbestuiving van pop, disco, dance, chanson, jazz en snedige rock. De nadruk ligt doorgaans bij de stem van Qarin Wikström die meermaals de onschuld boven laat drijven.
Sprookjesachtig begint de EP met snarengetokkel en welgemikte belletjes (‘Kollision’). De vredigheid die heerst, wordt echter plots doorbroken door krachtige zang met bovenliggend de klank van een stevige elektrische gitaar. Het plaatje lijkt tijdens ‘Först Var Dom Vackra, Sen Blev Dom Fula’ te evolueren naar de klanken van een computerspelletje, om vervolgens bij de betere mix van disco en jazz uit te komen (‘Ut Genom Fönstret’). Hierin laten de muzikanten horen een grote klasse te bezitten.
Erg verrassend is de rust en de sprookjesachtige magie – die volgt na drie voorafgaande uitgelaten nummers – in het titelnummer. Hierin wordt Qarin Wikström slechts door enkele belletjes bijgestaan. Dit vormt een contrast met ‘Tack Det Var Snällt’, wat eigenlijk niet veel meer is dan een naïef gezongen popnummer.
Afsluiten doet de EP met een hoogtepunt. ‘Kvarglömd’ is een nummer dat zich op het kruispunt van chanson, jazz en dance bevindt. Met een aardig tempo en menig instrumentaal tierlantijntje neemt Kostcirkeln passend afscheid van de luisteraar.
Kostcirkeln is een stel rasmuzikanten die zich met dit muzikale project in de eerste plaats lijken te amuseren. De sfeer die dit uitstraalt is het best te omschrijven als kinderlijk naïef, maar dit werkt op een dergelijke manier dat het geheel vooral ongemeen aanstekelijk is.
